Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Tomasz Wykowski Sędziowie: sędzia WSA Grzegorz Rząsa (spr.) sędzia WSA Wojciech Rowiński po rozpoznaniu w dniu 21 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi [...] S.A. z siedzibą w [...] na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z [...] stycznia 2020 r., [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Głównego Inspektora Ochrony Środowiska na rzecz [...] S.A. z siedzibą w [...] kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
I. Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest decyzja Głównego Inspektora Ochrony Środowiska (dalej: "organ II instancji" lub "GIOŚ") z [...] stycznia 2020 r., znak: [...] (dalej: "zaskarżona decyzja"). Decyzją tą GIOŚ, po rozpoznaniu odwołania [...] S.A. z siedzibą w [...] (dalej: "spółka", "[...]", "skarżąca" lub "skarżący"), umorzył postępowanie odwoławcze od decyzji Marszałka Województwa [...] (dalej: "Marszałek") z [...] stycznia 2019 r., znak: [...], z odwołania z [...] lutego 2019 r. [...] w zakresie unieważnienia dokumentów DPR o numerze ewidencyjnym [...] i [...] korekta, wystawionych dla [...].
II. Zaskarżona decyzja została oparta na następujących ustaleniach faktycznych i ocenach prawnych.
II.1. Marszałek Województwa [...], działając na podstawie art. 53 ust. 4a, ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 1114; dalej: "u.g.o.") wskazaną wyżej decyzją z [...] stycznia 2019 r. orzekł o unieważnieniu dokumentów potwierdzających recykling odpadów opakowaniowych (DPR) i dokumentów potwierdzających inny niż recykling proces odzysku odpadów opakowaniowych (DPO) wystawionych za 2015 r. przez: [...] sp.j. z siedzibą w [...] (dalej: "[...]") o następujących numerach ewidencyjnych: DPR: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...],[...], [...] korekta, [...], [...], [...] oraz DPO: [...], [...]. Organ I instancji przedmiotową decyzję przekazał do wiadomości [...].
II.2. W dniu 20 lutego 2019 r. [...] wniósł odwołanie od decyzji Marszałka z [...] stycznia 2019 r. w zakresie unieważnienia dokumentów DPR o numerze ewidencyjnym [...] i [...] korekta, wystawionych dla tej spółki. Spółka podniosła, że unieważnienie dokumentu DPR nr [...] i nr [...] korekta, bezpośrednio wpływa na sytuację prawną [...] poprzez zmianę w stosunku do stanu prawnego wykazanego w protokole kontroli nr [...] z [...] grudnia 2017 r. m.in. w zakresie: wykonania przejętego obowiązku, osiągniętego poziomu recyklingu; możliwości wszczęcia postępowania w przedmiocie nałożenia na [...] opłaty produktowej.
II.3. GIOŚ umarzając postępowanie odwoławcze wskazał w zaskarżonej decyzji, że rozpoznanie odwołania [...] zależy od tego, czy na gruncie niniejszego postępowania [...] ma status strony postępowania w rozumieniu art. 28 k.p.a. Zgodnie bowiem z art. 127 § 1 k.p.a. od decyzji wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie tylko do jednej instancji. Odwołanie od decyzji może więc złożyć tylko strona. Tą zgodnie z art. 28 k.p.a. jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Interes prawny oznacza interes oparty na prawie lub chroniony przez prawo. Interes musi być osobisty, własny, indywidualny i konkretny, dający się obiektywnie stwierdzić oraz aktualny, a nie ewentualny, źródłem interesu prawnego musi być norma prawa materialnego, na podstawie której w postępowaniu administracyjnym określony podmiot, w określonym stanie faktycznym może domagać się konkretyzacji jego uprawnień lub obowiązków, bądź żądać przeprowadzenia kontroli określonego aktu lub czynności w celu ochrony jego sfery praw i obowiązków przed naruszeniami dokonanymi tym aktem i doprowadzenia tego aktu do stanu zgodnego z prawem. Obowiązek wskazany w art. 28 k.p.a., tak samo jak interes prawny, powinien być indywidualny, konkretny, aktualny, obiektywnie sprawdzalny, wsparty okolicznościami faktycznymi będącymi przesłankami stosowania przepisu prawa materialnego, a orzekać o nim albo go stwierdzać trzeba w postępowaniu administracyjnym przez wydanie decyzji administracyjnej. Zgodnie z art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a. organ odwoławczy wydaje decyzję, w której umarza postępowanie odwoławcze. GIOŚ, analizując całość materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie stwierdził, że zaistniała podstawa do zastosowania ww. rozstrzygnięcia zgodnie z w art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a. w stosunku do [...]. Spółka, zdaniem GIOŚ, nie spełniła przesłanki interesu prawnego, która wynikałaby z art. 28 k.p.a. W postępowaniu tym nie nakłada się także na [...] żadnych obowiązków, a w szczególności obowiązku zapłaty opłaty produktowej. Dalej GIOŚ wskazał, że choć z art. 53 ust. 4b u.g.o. wynika m.in., że organizacja odzysku opakowań, której zostały przekazane dokumenty DPO lub DPR, które zostały unieważnione, jest obowiązana do złożenia skorygowanego sprawozdania, o którym mowa w art. 73 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U. z 2020 r., poz. 797; dalej: "u.o."), tzn. rocznego sprawozdania o produktach, opakowaniach i o gospodarowaniu odpadami, m.in. w zakresie określenia wysokości należnej opłaty produktowej), w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia, w którym decyzja, o której mowa w art. 53 ust. 4a u.g.o., stała się ostateczna, to nie można z tego powodu przyjąć, iż decyzja wydawana na podstawie art. 53 ust. 4a u.g.o. dotyczy interesu prawnego organizacji odzysku opakowań wywodzonego z obowiązku zapłaty opłaty produktowej na podstawie art. 34 ust. 2 u.g.o. jako zdaje się przyjmować w swoim odwołaniu [...]. Jak wynika bowiem z art. 17 ust. 1 u.g.o. wprowadzający produkty w opakowaniach jest obowiązany zapewniać odzysk, w tym recykling odpadów opakowaniowych takiego samego rodzaju jak odpady opakowaniowe powstałe z tego samego rodzaju opakowań jak opakowania, w których wprowadził produkty, z uwzględnieniem art. 18 u.g.o. Przepis ten nakazuje więc osiągnięcie wymaganego poziomu odzysku w sposób faktyczny przez wprowadzającego produkty w opakowaniach. Stosownie zaś do art. 17 ust. 2 u.g.o., wprowadzający produkty w opakowaniach wykonuje obowiązek, o którym mowa w art. 17 ust. 1 u.g.o., samodzielnie albo za pośrednictwem organizacji odzysku opakowań, której zlecił jego wykonanie. Z art. 34 ust. 2 u.g.o. wynika zaś, że wprowadzający produkty w opakowaniach oraz organizacja odzysku opakowań, którzy nie wykonali obowiązku określonego w art. 17 ust. 1 u.g.o., są obowiązani wnieść opłatę produktową obliczoną oddzielnie w przypadku nieosiągnięcia wymaganego poziomu: