Na marginesie należy zauważyć, iż stosownie do art. 3 ust. 2 pkt 23 ustawy o odpadach przez zbieranie rozumie się każde działanie, w szczególności umieszczanie w pojemnikach, segregowanie i magazynowanie odpadów, które ma na celu przygotowanie ich do transportu do miejsc odzysku lub unieszkodliwiania. A zatem nawet jeśli osoby fizyczne umieszczały w pojemnikach, które jak twierdzi skarżąca, stanowiły własność innego podmiotu odpady, które gromadzone były na terenie należącym do skarżącej, do czasu uzbierania odpowiedniej partii przed ich transportem do miejsca unieszkodliwienia, to działania te należy uznać za wypełniające definicję zbierania. Domniemywa się bowiem, że władający powierzchnią ziemi jest posiadaczem odpadów znajdujących się na nieruchomości.
Wobec powyższego organ odwoławczy zasadnie orzekł o utrzymaniu w mocy punktu 2 decyzji wymierzającej karę w trybie art. 79b ust. 2 pkt 5 ustawy o odpadach.
Jednocześnie Sąd zauważa, iż stwierdzone przez organ odwoławczy uchybienia organu I instancji polegające na zastosowaniu niewłaściwej podstawy prawnej przy wymierzeniu kary w trybie art. 79b ust. 1 pkt 2 ustawy o odpadach oraz zaniżeniu ilość odpadów wytwarzanych przez skarżącą przy wskazaniu, że powinna ona złożyć informację o wytwarzanych odpadach oraz o sposobach gospodarowania wytworzonymi odpadami, zasadnie doprowadziły do uchylenia punktu 1 decyzji z dnia [...] grudnia 2011 r. Uchybienia te nie miały jednak wpływu na prawidłowe rozstrzygnięcie zawarte w punkcie 2. Wskazana pomyłka organu I instancji dotyczyła bowiem wyłącznie odpadów wytwarzanych, a nie zbieranych.
W ocenie Sądu w sprawie nie doszło do naruszeń wskazanych w skardze przepisów postępowania mogących mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Wbrew twierdzeniom skarżącej w sprawie nastąpiło wszechstronne wyjaśnienie stanu faktycznego. Zgodnie z zasadami ogólnymi i postępowania dowodowego doszło do zebrania materiału dowodowego i jego rozważenia, w konsekwencji wydania prawidłowych rozstrzygnięć opartych na właściwej podstawie procesowej i podstawach materialnych wraz z uzasadnieniem zaskarżonej decyzji odpowiadającym wymogom określonym w art. 107 § 3 w zw. z art. 11 k.p.a.
Kierując się powyższą argumentacją, Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł, jak w sentencji, na podstawie art. 151 p.p.s.a.