Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Stopczyński, Sędziowie sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.), asesor WSA Danuta Szydłowska, Protokolant Marcin Lesner, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 30 maja 2006r. sprawy ze skargi J. L. na decyzję Ministra Kultury z dnia [...] września 2005 nr [...] w przedmiocie ustalenia okresu wykonywania działalności twórczej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
Minister Kultury decyzją z dnia [...] września 2005r., wydaną na podstawie § 8 rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 9 marca 1999r. w sprawie powołania Komisji do Spraw Zaopatrzenia Emerytalnego Twórców oraz szczegółowego określenia jej zadań, składu i trybu działania ( Dz. U. Nr 27, poz. 250), oraz art. 138 § 1 kpa, utrzymał w mocy decyzję Komisji do Spraw Zaopatrzenia Emerytalnego Twórców z dnia [...] maja 2003r., wydaną w oparciu o § 2 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki, utrzymującą w mocy decyzję Komisji do Spraw Zaopatrzenia Emerytalnego Twórców z dnia [...] września 1997r., stwierdzającą, że J. L. od dnia 1 stycznia 1964r. do dnia 31 grudnia 1973r. wykonywał działalność twórczą jako plastyk. W uzasadnieniu podano, że wnioskiem z dnia 22 kwietnia 2003r. skarżący zwrócił się do Komisji o zmianę tej decyzji i uznanie, że działalność twórczą wykonywał od marca 1960r. do 1974 roku, załączając do wniosku katalogi, wycinki prasowe, programy o wystawionej sztuce. Zdaniem organu, dokumenty wskazane przez skarżącego świadczą jedynie o tym, iż wskazane prace wykonywał w ramach doskonalenia umiejętności zawodowych w ramach studiów wyższych, które ukończył w dniu 16 maja 1964r., uzyskując dyplom magistra sztuki. Nie przedstawił natomiast żadnych dokumentów, że jako student był zatrudniony w oparciu o umowę o pracę. Skoro w latach objętych wnioskiem skarżący nie miał ukończonych studiów wyższych i nie posiadał zaświadczenia Związku Polskich Artystów Plastyków o nabyciu w drodze praktyki umiejętności zawodowych, to w ocenie Ministra, stanowisko Komisji jest prawidłowe.
Skargę na powyższą decyzję wniósł J. L., podnosząc zarzut błędnej interpretacji przepisów art. 6 pkt 9 ustawy emerytalnej z dnia 17 grudnia 1998r., stanowiącym , iż do okresów przy ustalaniu prawa do świadczeń i ich wysokości uwzględnia się również okresy, za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne, jeżeli miało miejsce wykonywanie działalności twórczej lub artystycznej na terenie Polski przed dniem 1 stycznia 1974r., uznane przez Komisje do Spraw Zaopatrzenia Emerytalnego Twórców, pod warunkiem, że twórca opłacał składki po dniu 31 grudnia 1973r. W ustawie tej nie ma mowy, aby działalność ta miała charakter komercyjny, której dowodem miałyby być umowy i rachunki. Zdaniem skarżącego przepis § 2 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Kultury z dnia 9 marca 1999r. Nr 250 o powołaniu Komisji do Spraw Emerytalnego Zaopatrzenia Twórców stanowi, iż Komisja decyzję potwierdzającą czas trwania i charakter działalności twórczej bądź artystycznej wydaje na podstawie umowy o pracę, umowy o dzieło, katalogów z wystaw i recenzji, przyznanych nagrodach i wyróżnień, dyplomu ukończenia szkoły artystycznej, zaświadczenia o nabyciu w drodze praktyki umiejętności zawodowych wydanego przez właściwe stowarzyszenie twórców lub artystów. Zdaniem skarżącego, prowadzona przez niego działalność twórcza w latach 1960-1963, potwierdzona przestawionymi dowodami, wbrew stanowisku Komisji, nie miała żadnego związku ze studiami i dyplomem magistra.