Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Alina Balicka Sędziowie: Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec (spr.) Asesor WSA Anna Sidorowska-Ciesielska po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skarg F. w W. oraz F. z siedzibą w W. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności oddala skargi.
Zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanowieniem z [...] stycznia 2019 r. nr [...] Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska (dalej "GDOŚ", po rozpatrzeniu zażaleń Fundacji "[...]" i Fundacji "[...]" na postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] (dalej RDOŚ w [...]) z [...] listopada 2018 r. nr [...], nadającego rygor natychmiastowej wykonalności decyzji własnej z [...] marca 2018 r. nr [...] o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia pod nazwą "Wydobycie węgla brunatnego ze złoża [...]", utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. W uzasadnieniu postanowienia GDOŚ wskazał, że w sprawie istnieją podstawy do nadania decyzji RDOŚ w [...] z [...] marca 2018 r. nr [...] rygoru natychmiastowej wykonalności, zarówno ze względu na interes społeczny, rozumiany jako zabezpieczenie gospodarstwa narodowego przed ciężkimi stratami, jak i inny interes społeczny związany z wytwarzaniem energii elektrycznej oraz zapewnieniem bezpieczeństwa energetycznego kraju. Poza tym, istnieje przesłanka wyjątkowo ważnego interesu strony. GDOŚ podkreślił, że z akt sprawy oraz danych przedstawionych przez inwestora - [...] S.A, wydobywanie węgla brunatnego ze złoża [...] realizowane będzie na potrzeby funkcjonowania Elektrowni [...], która w ramach Krajowego Systemu Energetycznego produkuje ok. 21% energii elektrycznej, co stanowi największy udział w produkcji krajowej. Wydobywanie węgla brunatnego ma docelowo zapewnić produkcję energii elektrycznej zarówno na potrzeby odbiorców prywatnych, w tym obywateli (gospodarstwa domowe) oraz podmiotów gospodarczych (np. zakłady przemysłowe i usługowe, gospodarstwa rolne), jak i odbiorców realizujących zadania publiczne (np. transport szynowy, instytucje publiczne), a tym samym poprawić i zapewnić bezpieczeństwo energetyczne państwa. Jest ono inwestycją ogólnospołeczną i ogólnokrajową, dotyczy bowiem i jest realizowane na potrzeby całego społeczeństwa i państwa. GDOŚ przychylił się do oceny, że z uwagi na wyczerpujące się zasoby węgla brunatnego w złożu [...], jak i wzrost zapotrzebowania Elektrowni [...] na węgiel, prawidłowe funkcjonowanie elektrowni, a tym samym zapewnienie ciągłości dostaw energii elektrycznej do Krajowego Systemu Energetycznego, uzależnione jest od szybkiego i sprawnego prowadzenia procesu inwestycyjnego dotyczącego wydobycia węgla brunatnego ze złoża [...]. Niezapewnienie paliwa na potrzeby funkcjonowania Elektrowni [...] będzie skutkowało zaś koniecznością wyłączenia infrastruktury energetycznej, co ograniczy ilość produkowanej i dostarczanej do odbiorców energii elektrycznej. Konsekwencje tego będą miały charakter gospodarczy i społeczny, przekładający się na straty w gospodarce krajowej oraz ograniczenie zaspokojenia potrzeb obywateli. Tym samym spowodują znaczące straty w gospodarstwie narodowym. Straty te będą przejawiały się przede wszystkim zmniejszeniem wielkości produkcji w zakładach przemysłowych, w tym w zakładach kluczowych dla gospodarki kraju (m.in. górnictwo, hutnictwo, przemysł chemiczny, gazownictwo) oraz gospodarstwach rolnych. Nastąpi pogorszenie i spadek wydajności świadczonych usług publicznych, w tym w szczególności w zakresie zaopatrzenia w wodę i ciepło, odprowadzenia ścieków, transportu publicznego. GDOŚ zaakcentował, że przedsięwzięcie jest bardzo dużym, skomplikowanym i czasochłonnym zamierzeniem inwestycyjnym, obejmującym kilka inwestycji, które wiążą się m.in. z koniecznością przebudowy infrastruktury technicznej, wyburzeniem obiektów budowlanych, uzyskaniem wielu pozwoleń, zgód i innych decyzji administracyjnych. Liczne decyzje uzyskiwane będą również dla samej inwestycji. Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach jest decyzją inicjującą proces inwestycyjny, poprzedzającą szereg innych decyzji administracyjnych. Możliwość zaś posługiwania się tą decyzją w celu inicjowania kolejnych postępowań administracyjnych, związanych z przedmiotową inwestycją, jak i przedsięwzięciami z nią powiązanymi, jest niezwykle istotna z punktu widzenia złożonego charakteru procesu inwestycyjnego dotyczącego przedsięwzięcia. W ocenie GDOŚ, nadanie decyzji RDOŚ w [...] z [...] marca 2018 r. nr [...] rygoru natychmiastowej wykonalności jest z tego względu niezbędne, aby inwestor mógł natychmiast posługiwać się tą decyzją na potrzeby procesu inwestycyjnego, a tym samym inicjował działania konieczne do jego prowadzenia. Zwłoka w zakresie podejmowania tych działań może skutkować opóźnieniami w prowadzeniu procesu inwestycyjnego i znacząco opóźnić realizację przedmiotowego przedsięwzięcia, co w konsekwencji zagrażałoby dobrom chronionym.