Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marian Wolanin, Sędziowie Sędzia WSA Danuta Kania (spr.), Sędzia WSA Anna Szymańska, Protokolant sekr. sąd. Izabela Urbaniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lipca 2011 r. sprawy ze skargi G. N. na decyzję Ministra Edukacji Narodowej z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia - oddala skargę -
Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przez G. N., reprezentowaną przez profesjonalnego pełnomocnika, jest decyzja Ministra Edukacji Narodowej nr [...]z dnia [...] lutego 2010 r., utrzymująca w mocy decyzję własną z dnia [...] grudnia 2009 r., nr [...] o odmowie stwierdzenia nieważności orzeczenia Ministra Oświaty z dnia [...] października 1966 r. Nr [...] stwierdzającego - na podstawie art. 2, 9 ust 2, 16 ust. 1 pkt 1, 17 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o uregulowaniu stanu prawnego mienia pozostającego pod zarządem państwowym (Dz. U. Nr 11, poz. 37 ze zm.) - przejście na własność Państwa z mocy prawa, z dniem [...] marca 1958 r., nieruchomości o łącznej powierzchni [...] m2, położonej w G. przy ul. [...], narożnik ul. [...], oznaczonej na k.m. [...] jako parcela nr [...]o pow. [...]m2 i przy ul. [...] oznaczonej na k.m. [...] jako parcela nr [...]o pow. [...]m2 oraz nr [...]o pow. [...]m2, objetej księgą wieczystą nr [...], stanowiącej byłą własność J. T.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Minister Edukacji Narodowej przedstawił dotychczasowy tok postępowania wskazując, co następuje:
Wnioskiem z dnia 15 stycznia 2007 r., doprecyzowanym pismem z dnia 19 września 2008 r., radca prawny W. B. reprezentujący: G. N., J. S., T. S., R. T., G. T., A.K., M. S., M. N., E. W., A. Z., A. Z. oraz F. N. - będących następcami prawnymi J. T.- zwrócił się do Ministra Edukacji Narodowej o stwierdzenie nieważności orzeczenia Ministra Oświaty z dnia [...] października 1966 r. Nr [...]. W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik wskazał, że ww. orzeczenie zostało wydane z rażącym naruszeniem art. 17 ust. 2 lit b ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o uregulowaniu stanu prawnego mienia pozostającego pod zarządem państwowym, gdyż działki budowlane stanowiące przedmiotową nieruchomość nie były "innym mieniem" w rozumieniu tego przepisu.
Ponadto w piśmie z dnia 5 listopada 2009 r. pełnomocnik wskazał, że nie zostały spełnione wszystkie przesłanki uzasadniające zastosowanie art. 17 pkt 2 lit. b ww. ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o uregulowaniu stanu prawnego mienia pozostającego pod zarządem państwowym, gdyż zajęcie i władanie nieruchomością przez Państwo opierało się na tytule prawnym nie wynikającym z przepisów dekretu z dnia 16 grudnia 1918 r. w przedmiocie przymusowego zarządu państwowego. Nieruchomość o łącznej powierzchni [...]m2, obejmująca parcelę nr [...][...]oraz nr [...], stanowiąca w dacie wydania przez Ministra Oświaty orzeczenia [...]część nieruchomości o powierzchni [...] m2, zajęta została przez Państwo w dniu [...] października 1949 r. na podstawie "Tytułu wykonawczego. Nakazu czasowego zajęcia nieruchomości" z dnia [...] sierpnia 1949 r. Z tego względu Minister Oświaty wydając orzeczenie z dnia [...] października 1966 r. dopuścił się rażącego naruszenia prawa, co uzasadnia stwierdzenie jego nieważności na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego [(Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), dalej: "k.p.a."].