Przedstawione stanowisko organu w całej rozciągłości podziela Sąd.
Wszystko to dowodzi, że Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska, po przeprowadzeniu postępowania określonego w art. 149 § 2 K.p.a., wydał prawidłowe postanowienie, bo odmawiające - na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 w zw. z art. 126 K.p.a. - uchylenia postanowienia dotychczasowego, gdyż stwierdził brak podstaw do jego uchylenia na podstawie art. 145 § 1 K.p.a. Nadto oznacza, że Sąd z urzędu nie stwierdził naruszenia przepisów postępowania wznowieniowego, które mogłoby mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a w skardze nie sformułowano względem zaskarżonego postanowienia żadnego zarzutu dotyczącego naruszenia art. 145 - art. 151 K.p.a.
Odparcia wymagają zarzuty skargi dotyczące naruszenia przepisów postępowania, tj. art. 7 i art. 8 K.p.a., które mogłyby mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W ocenie Sądu nie można zarzucić organowi, że w toku postępowania nie stał na straży praworządności, nie podjął czynności niezbędnych do wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy czy nie prowadził postępowania w sposób budzący zaufanie. Skutecznie pod adresem organu nie można także formułować zarzutu naruszenia art. 157 § 2 K.p.a., gdyż przedmiotem postępowania administracyjnego było postępowanie wznowieniowe prowadzone na podstawie art.
145-151 K.p.a., a nie postępowanie nieważnościowe uregulowane w art. 156-159 K.p.a. W kontekście treści tego zarzutu należy tylko zauważyć, że o potrzebie, zasadności wszczęcia postępowania nieważnościowego w danej sprawie z urzędu decyduje sam organ. Natomiast, jeżeli strona uważa, że dany akt administracyjny jest dotknięty jakąkolwiek wadą nieważności może sama zainicjować postępowanie nieważnościowe w jego przedmiocie,
Sąd nie dopatrzył się także innych naruszeń, które uzasadniałyby wniosek o uchylenie zaskarżonego postanowienia na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 a - c w zw. z art. 135 P.p.s.a., jak domagał się tego skarżący, choć bez podniesienia zarzutów związanych z naruszeniami prawa materialnego, które miałoby wpływ na wynik sprawy i prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego. Z kolei wszelka argumentacja skargi związana z postępowaniem uzgodnieniowym po pierwsze ze względu na przedmiot kontrolowanego postępowania (postępowanie wznowieniowe od postępowania nieważnościowego dotyczącego rozstrzygnięcia procesowego, czyli formalnego) nie mogła podlegać ocenie Sądu w tym postępowaniu sądowoadministracyjnym na podstawie art. 135 P.p.s.a. Niniejsze postępowanie a postępowanie uzgodnieniowe i inne postępowania po nim następujące to odrębne sprawy dotyczące innych przedmiotów, w tym rozstrzygnięć materialnoprawnych; po drugie doprowadzić do uwzględnienia skargi przy stwierdzeniu zgodności z prawem zaskarżonego postanowienia.
W świetle przedstawionego stanu sprawy, przytoczonych przepisów prawa i poczynionych rozważań, Sąd doszedł do przekonania, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie i na mocy art. 151 P.p.s.a. orzekł o oddaleniu skargi.