Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Teresa Zyglewska, Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Golat (spr.), sędzia WSA Tomasz Wykowski, Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2014 r. sprawy ze skargi K. R. na uchwałę Rady Gminy K. z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - oddala skargę -
Rada Gminy K. uchwałą z [...] grudnia 2013 r. nr [...] uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego części wsi B., J., S., M., W., C. i P. dla przebiegu linii elektroenergetycznej 400 kV (Dz. Urz. Woj. [...] [...]. [...]).
K. R. (dalej: "skarżący") pismem z 17 grudnia 2013 r. wezwał Radę Gminy K. do usunięcia naruszenia prawa spowodowanego podjęciem przez Radę powyższej uchwały. Powyższej uchwale zarzucił:
- naruszenie art. 20 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717, ze zm., dalej: "u.p.z.p."), przez brak rozstrzygnięcia przez Radę Gminy wniesionych przez niego do wyłożonego do publicznego wglądu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części wsi B., J., M., W., C. i P. dla przebiegu linii elektroenergetycznej 400 kV uwag. Skarżący stwierdził jednocześnie, że Załącznik nr 2 do ww. uchwały nie może stanowić rozstrzygnięcia Rady;
- sprzeczności ustaleń uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie działki oznaczonej nr ewidencyjnym [...], położonej we wsi M. z ustaleniami obowiązującego w Gminie K. studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego;
- ustalenie przebiegu linii energetycznej 400 kV w niedopuszczalnych odległościach od budynków mieszkalnych i narażenie ich mieszkańców na negatywne oddziaływanie linii.
Rada Gminy K. w piśmie z 22 stycznia 2014 r. za niezasadne uznała zarzuty zawarte w ww. wezwaniu skarżącego.
Następnie skarżący złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na powyższą uchwałę wnosząc o jej stwierdzenie jej nieważności.
Zaskarżonej uchwale zarzucił naruszenie:
- art. 21 ust. 1 i art. 64 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w zw. z art. 1 ust. 2 i art. 6, i art. 28 ust. 1 u.p.z.p.", oraz z art. 140 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, ze zm., dalej: "kc") polegające na nieuwzględnieniu prawa własności skarżącego przy sporządzaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, pomimo proponowanego przez skarżącego odrębnego stanowiska co do innego przebiegu linii elektroenergetycznej;
- art. 20 u.p.z.p. poprzez nie podjęcie uchwały w przedmiocie zgłoszonych przez skarżącego uwag do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a tym samym naruszenie prawa skarżącego do zagwarantowanej przez ustawodawcę hipotetycznej możliwości wpływu na treść przyszłego planu, a na pewno zagwarantowanie przynajmniej rozważenia argumentów podnoszonych przez podmioty, których ustalenia przyszłego planu mogą bezpośrednio dotyczyć;
- art. 46 i art. 47 ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu strategicznych informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. 2013, poz. 1238, dalej: "ustawa o udostępnianiu informacji o środowisku") poprzez odstąpienie od sporządzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko;