Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Wójcik (spr.), Sędziowie sędzia WSA Marzena Milewska-Karczewska,, sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Protokolant st. ref. Agnieszka Jastrzębska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 września 2020 r. sprawy ze skargi W.R. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych Oddala skargę
Decyzją z [...] listopada 2019r. Nr [...] Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, działając na podstawie art. 138 § 1 w zw. z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeksu Postępowania Administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.) oraz art. 5 w związku z art. 2 ust. 1 oraz art. 3 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r. poz. 690), utrzymała w mocy decyzję własną z [...].09.2017 r. Nr [...]. Decyzją tą organ odmówił W. R. potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r. poz. 690) - dalej jako ustawa o działaczach.
W uzasadnieniu organ wskazał, że zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych status działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych potwierdza, w drodze decyzji administracyjnej, Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych po stwierdzeniu przez Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, że osoba ubiegająca się o potwierdzenie statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych spełnia warunki, o których mowa w art. 4 ustawy.
Strona wraz z wnioskiem o przyznanie przedmiotiwego statusu przedłożyła decyzj;ę Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej nr [...] z dnia [...].06.2017 r., w której stwierdzono, że Pan W. R. nie był pracownikiem, funkcjonariuszem lub żołnierzem organów bezpieczeństwa państwa oraz, że w archiwach Instytutu nie zachowały się dokumenty wytworzone przez stronę lub przy jej udziale w ramach czynności wykonywanych przez nią w charakterze tajnego informatora lub pomocnika przy operacyjnym zdobywaniu informacji przez organy bezpieczeństwa państwa.
Wobec stwierdzenia przez Prezesa IPN, iż wobec strony nie zachodzą przesłanki wyłączające możliwość przyznania przedmiotowego statusu Szef Urzędu uznał, iż kluczowe w opisywanej sprawie jest ustalenie okoliczności podnoszonych przez Stronę represji. W swoim wniosku Wnioskodawca wskazał, że w wyniku prowadzonej przez niego działalności związkowej został pozbawiony części dochodu w postaci uszczuplenia dodatkowego wynagrodzenia w postaci premii i pozbawienia możliwości pełnienia funkcji sędziego w zawodach biegowych na orientację.
Organ przywołał brzmienie art. 3 ustawy i wskazał, że w aktach sprawy brak jest jakiegokolwiek dowodu potwierdzającego udział wnioskodawcy wystąpieniu wolnościowym, który spowodował represje określone w tym przepisie. Na podstawie zebranego materiału dowodowego, nie można uznać, iż Wnioskodawca prowadził działalność określoną w art. 3 ust. 1 ustawy o działaczach tj. łącznie przez co najmniej 12 miesięcy, w ramach struktur zorganizowanych lub we współpracy z nimi, zagrożoną odpowiedzialnością karną, działalność na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości i suwerenności lub respektowania politycznych praw człowieka w Polsce czy też brał udział w wystąpieniu wolnościowym na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości i suwerenności lub respektowania politycznych praw człowieka w Polsce.