Dnia 27 października 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Korzeniowski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Aneta Dąbrowska Sędzia del. SO Aleksandra Westra po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 października 2020 roku w trybie uproszczonym sprawy ze skargi S. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Z. na postanowienie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] grudnia 2019 roku, nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności postanowienia I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] września 2019 r. [...]; II. zasądza od Głównego Inspektora Ochrony Środowiska na rzecz skarżącego S. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Z. kwotę 697 zł (sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest postanowienie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z [...] grudnia 2019 r., znak [...] (dalej: GIOŚ, organ) wydane na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096, ze zm., dalej: k.p.a.) po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, złożonego przez [...] Sp. z o.o., ul. [...],[...]-[...][...] (dalej: strona, Spółka, skarżąca, [...]) w związku z wydaniem przez GIOŚ postanowienia z [...] września 2019 r., znak [...], stwierdzającego nieważność postanowienia [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska (dalej: [...] WIOŚ) z [...] grudnia 2018 r., opiniującego pozytywnie zgłoszenie uznania kory drzewnej oraz pyłu drzewnego za produkty uboczne niebędące odpadem, powstające na terenie Spółki, w części dotyczącej pyłu drzewnego.
Zaskarżone postanowienie zostało wydane w następującym stanie sprawy.
[...] WIOŚ w postanowieniu z [...] grudnia 2018 r., wydanym na podstawie art. 106 k.p.a. oraz art. 11 ust. 4, art. 11 ust. 4b i art. 11 ust. 4e ustawy z 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2019 r. poz. 701, ze zm., dalej: u.o.), pozytywnie zaopiniował zgłoszenie uznania kory drzewnej oraz pyłu drzewnego za produkty uboczne niebędące odpadem, powstające na terenie Spółki.
GIOŚ w piśmie z [...] lipca 2019 r. zawiadomił stronę o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności postanowienia [...] WIOŚ z [...] grudnia 2018 r., w części dotyczącej pyłu drzewnego, a następnie w postanowieniu z [...] września 2019 r. stwierdził nieważność postanowienia [...] WIOŚ z [...] grudnia 2018 r.
Strona w piśmie z [...] września 2019 r. złożyła do GIOŚ wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy oraz zaskarżyła w całości ww. postanowienie GIOŚ z [...] września 2019 r., zarzucając:
1. rażące naruszenie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. (w związku z art. 126 k.p.a.), w związku z art. 16 § 1 k.p.a., art. 6 k.p.a. oraz art. 10 pkt 4 u.o. przez:
- stwierdzenie nieważności postanowienia [...] WIOŚ z [...] grudnia 2018 r., pomimo braku zaistnienia przesłanki rażącego naruszenia prawa, podczas gdy stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji lub postanowienia może mieć miejsce wyłącznie w przypadku potwierdzenia, że spełniła się jedna z przesłanek z art. 156 § 1 k.p.a.,
- stwierdzenie nieważności postanowienia [...] WIOŚ z [...] grudnia 2018 r., w całym zakresie dotyczącym pyłu drzewnego, mimo że organ zakwestionował wyłącznie jeden rodzaj pyłu, objęty ww. postanowieniem [...] WIOŚ,
- stwierdzenie nieważności postanowienia [...] WIOŚ z [...] grudnia 2018 r. z powołaniem się na rażące naruszenie art. 10 pkt 4 u.o., podczas gdy w ocenie strony przepis ten budzi poważne wątpliwości interpretacyjne i wymaga dokonywania skomplikowanej wykładni uwzględniającej każdorazowo okoliczności konkretnego sposobu wykorzystania produktu ubocznego, a w konsekwencji, zgodnie z utrwalonym stanowiskiem orzecznictwa, nie może być naruszony "rażąco",