Sprawa ze skargi na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak (spr.), Sędziowie sędzia WSA Leszek Kobylski, sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2013 r. sprawy ze skargi R. B. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP - oddala skargę -

Uzasadnienie strona 1/8

W dniu 6 lutego 2012 r. R. B., urodzony [...] lutego 1970 r., obywatel [...], wystąpił z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, umotywowany zamiarem kontynuacji zatrudnienia i prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] - wydaną na podstawie art. 57 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 53 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 oraz art. 53b ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach - orzekł o odmowie udzielenia wnioskowanego zezwolenia, stwierdzając w uzasadnieniu, że prowadzona przez cudzoziemca działalność gospodarcza nie przyczynia się do spadku bezrobocia i nie wpływa korzystnie na gospodarkę narodową oraz nie charakteryzuje się stabilnością finansową. Ponadto do momentu wydania zaskarżonej decyzji cudzoziemiec nie dołączył do akt sprawy żadnych dokumentów potwierdzających posiadanie przez niego ubezpieczenia zdrowotnego oraz stabilnego i regularnego źródła dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył profesjonalny pełnomocnik skarżącego powołując się na obligatoryjność udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony w trybie art. 53 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach wobec posiadania przez cudzoziemca zezwolenia na pracę. Podniósł również, że cudzoziemiec od wielu lat mieszka i pracuje w Polsce, natomiast w czasach kryzysu gospodarczego nie można wymagać, aby prowadzona przez niego działalność gospodarcza była korzystna dla gospodarki, a przede wszystkim przyczyniała się do wzrostu inwestycji, transferu technologii, wprowadzania korzystnych innowacji i tworzenia nowych miejsc pracy.

Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r.nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...].

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podał, że z analizy materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że skarżący wystąpił z przedmiotowym wnioskiem w dniu 6 lutego 2012 r., tj. podczas pobytu w Polsce na podstawie wizy krajowej wydanej mu w dniu 24 sierpnia 2011 r. przez konsula w [...] z terminem ważności od dnia 30 sierpnia 2011 r. do dnia 30 sierpnia 2012 r., określającej czas pobytu na 180 dni. Wiza została wydana w celu wykonywania przez cudzoziemca pracy na terytorium Polski. Z uwagi na wykonywanie przez niego pracy w Polsce została mu wydana w dniu 8 marca 2012 r. wiza przez konsula w [...] z terminem ważności od dnia 12 marca 2012 r. do dnia 12 czerwca 2012 r. określająca czas pobytu na 93 dni. Rzeczony wniosek o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony skarżący umotywował wyłącznie faktem prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Z ustaleń organu wynika, że Wojewoda [...] w dniu [...] lutego 2012 r. wydał skarżącemu zezwolenie na pracę na rzecz [...] Sp. z o. o. na stanowisku prezesa zarządu na podstawie powołania, w okresie od dnia 1 marca 2012 r. do dnia 28 lutego 2013 r., bez wskazania minimalnego wynagrodzenia brutto. Spółka ta, której przedmiotem jest import i sprzedaż wyrobów tekstylnych na terytorium Polski, zawiązana została w dniu [...] lipca 2005 r. i wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego w dniu [...] sierpnia 2005 r. Ze znajdującej się w aktach postępowania informacji dotyczącej prowadzonej działalności gospodarczej wypełnionej przez cudzoziemca w dniu 18 maja 2012 r. wynika, że w okresie swojej działalności tylko w roku 2007 Spółka osiągnęła zysk, natomiast w pozostałych latach ponosiła straty. Z deklaracji podatkowych CIT-8 wynika, że w 2010 r. Spółka poniosła straty w wysokości - [...] zł, a w 2011 r. - [...] zł. Ponadto z rachunku zysków i strat za okres od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 sierpnia 2012 r. wynika, że również w roku bieżącym Spółka ponosi stratę w wysokości [...] zł. Wyniki finansowe Spółki, która dotychczas generowała straty, a w 2011 r. wyraźnie je pogłębiła, pomimo niedokonania znaczących inwestycji, nie przemawiają w ocenie organu za stwierdzeniem, że ta działalność gospodarcza jest stabilna i że jest korzystna dla gospodarki narodowej, tym bardziej, że z uwagi na straty wygenerowane w latach 2005-2006 i 2008-2011 r. Spółka nie płaciła podatku dochodowego. Ponadto, przedmiot działalności Spółki nie wyróżnia się na tle ofert dostępnych na polskim rynku, w sposób mogący mieć wpływ na uznanie Spółki za korzystną dla gospodarki narodowej z uwagi na przedmiot działalności, niezależnie od uzyskanych przez nią wyników finansowych. Jak wynika z bilansu Spółki posiada ona aktywa trwałe o wartości jedynie [...] zł i przez okres swojej działalności nie poczyniła inwestycji w tym zakresie, nie poczyniła także inwestycji długoterminowych, a wysokość inwestycji krótkoterminowych w dniu 31 sierpnia 2012 r. wyniosła jedynie [...] zł. W 2011 r. w stosunku do 2010 r. wzrosły zobowiązania Spółki z [...] zł do [...] zł, przy jednoczesnym braku środków przeznaczonych na rezerwy i na zobowiązania, natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2012 r. do 31 sierpnia 2012 r. zobowiązania Spółki ponownie wzrosły do kwoty [...] zł przy jednoczesnym braku środków przeznaczonych na rezerwy i na zobowiązania. Z bilansu Spółki wynika także, że na dzień 31 sierpnia 2012 r. wysokość należności krótkoterminowych wynosiła [...] zł. Tymczasem zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony ze względu na prowadzenie działalności gospodarczej może być udzielone, kiedy działalność ta jest korzystna dla polskiej gospodarki. O tym, że działalność gospodarcza przysparza korzyści naszemu krajowi możemy mówić wówczas, gdy jest ona korzystna nie tylko dla cudzoziemca, ale przede wszystkim dla gospodarki narodowej, przyczyniając się do jej rozwoju. Działalność taka powinna przyczyniać się do transferu nowych technologii lub wprowadzania innowacji, tworzyć nowe i stabilne miejsca pracy dla obywateli polskich, przyczyniać się do wzrostu inwestycji na rodzimym rynku. Ponadto podmiot gospodarczy powinien charakteryzować się w szczególności stabilnością ekonomiczną i dawać rękojmię generowania korzyści w przyszłości. O korzystności działalności gospodarczej dla gospodarki mogą świadczyć również inne okoliczności, np. poziom dochodów uzyskiwanych z jej prowadzenia i związana z nim wysokość odprowadzanego podatku. Jednocześnie sam fakt wywiązywania się z obowiązków podatkowych, czy uiszczanie należnych składek jest niewystarczający do uznania, że została spełniona przesłanka z art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach. Użyte przez ustawodawcę zwrot "prowadzi działalność gospodarczą korzystną dla gospodarki narodowej" wskazuje na to, że organy rozpoznające sprawę oceniają stan działalności, kondycję przedsiębiorstwa, jego pozycję i znaczenie w dniu wydania decyzji i nie mogą brać pod uwagę samych zamiarów strony, co do realizacji określonych celów, nie oceniają też samych ewentualnych możliwości Spółki na przykład w zakresie generowanych w przyszłości zysków, prognozowanych osiągnięć Spółki w zakresie rozwoju inwestycji, czy tworzenia nowych miejsc pracy.

Strona 1/8