Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Alina Balicka (spr.), Sędziowie sędzia WSA Aneta Dąbrowska, sędzia WSA Anna Sękowska, Protokolant ref. Bartłomiej Grzybowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2017 r. sprawy ze skarg T. S.A. z siedzibą w [...] oraz Wspólnoty Mieszkaniowej [...] z siedzibą w [...] na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] maja 2015 r. nr [...], 2. zasądza od Głównego Inspektora Sanitarnego na rzecz T. S.A. z siedzibą w [...] kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, 3. zasądza od Głównego Inspektora Sanitarnego na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej [...] z siedzibą w [...] kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Główny Inspektor Sanitarny decyzją z [...] września 2015 r. nr [...] utrzymał w mocy własną decyzję z [...] maja 2015 r. nr [...] stwierdzającą nieważność decyzji Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z [...] października 2002 r. nr [...] dotyczącej uzgodnienia projektu budowlanego stacji bazowej telefonii komórkowej sieci [...] nr [...] zlokalizowanej w [...] osiedle [...].
Wydając zaskarżone rozstrzygnięcie Główny Inspektor Sanitarny przyjął następujący stan faktyczny i prawny sprawy.
Wnioskiem z 1 grudnia 2014 r., uzupełnionym pismami z 14 lutego 2015 r., 23 lutego 2015 r., 13 kwietnia 2015 r., Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. [...] w [...] wystąpiła do Głównego Inspektora Sanitarnego o stwierdzenie nieważności decyzji Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z [...] października 2002 r. dotyczącej uzgodnienia projektu budowlanego stacji bazowej telefonii komórkowej sieci [....] nr [...], zlokalizowanej w [...], osiedle [...].
W uzasadnieniu wniosku Wspólnota zarzuciła, że decyzja z [...] października 2002 r. zawiera wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa, polegająca m. in. na poświadczeniu nieprawdy, co do okoliczności rzeczywistego otoczenia stacji. Dodatkowo, Wspólnota podniosła, że uzgodniony powyższą decyzją projekt budowlany niesie ze sobą bardzo poważne ryzyko zagrożenia zdrowia i życia ludzi poprzez emitowanie ponadnormatywnego pola elektromagnetycznego przez zrealizowaną według niego stację bazową telefonii komórkowej.
Główny Inspektor Sanitarny rozpoznając powyższy wniosek decyzją z [...] maja 2015 r. stwierdził nieważność decyzji Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z [...] października 2002 r., a następnie, po rozpatrzeniu wniosków Spółki [...] S. A. i Wspólnoty o ponowne rozpatrzenie sprawy, decyzją z [...] września 2015 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję z [...] maja 2015 r.
Z ustaleń organu wynika, że kwestionowana decyzja Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z [...] października 2002 r. została wydana m. in. w oparciu o art. 48 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627), na podstawie informacji zawartych w projekcie budowlanym oraz raporcie oddziaływania na środowisko przedmiotowej stacji. W myśl tego przepisu, obowiązującego na dzień wydania zaskarżonej decyzji, decyzję, o której mowa w art. 46 ust. 4, wydawało się, z zastrzeżeniem ust. 4, po uzgodnieniu z organem określonym w art. 57, gdy dotyczyło to decyzji, o której mowa w art. 46 ust. 4 pkt 1 i 2 (art. 48 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo ochrony środowiska), tj. decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydawanej na podstawie przepisów ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym albo decyzji o pozwoleniu na budowę lub rozbiórkę obiektu budowlanego oraz decyzji o pozwoleniu na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, wydawanej na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. Zgodnie zaś z art. 46 ust. 1 Prawa ochrony środowiska wydanie decyzji w sprawie planowanego przedsięwzięcia mogącego znacząco oddziaływać na środowisko wymagało, z zastrzeżeniem ust. 7, przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko.