Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Sędziowie asesor WSA Aneta Opyrchał, asesor WSA Anna Szymańska (spr.), Protokolant Julia Dobrzańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 września 2005 r. sprawy ze skargi Fundacji A. w W. na uchwałę nr [...] Rady Miejskiej w L. z dnia [...] kwietnia 2003 r. w przedmiocie zasady wyłapywania bezdomnych zwierząt z Gminy L. oraz rozstrzygania o dalszym postępowaniu. - skargę oddala -
W skardze do sądu administracyjnego na uchwałę Rady Miasta L. nr [...] z dnia [...] kwietnia 2003r. w sprawie zasad wyłapywania bezdomnych zwierząt z terenu gminy L. oraz rozstrzygania o dalszym postępowaniu z tymi zwierzętami, Fundacja A. w W. podniosła, iż powyższa uchwała została podjęta z naruszeniem prawa. Nie zawarto w niej bowiem wymaganego rozstrzygnięcia o dalszym postępowaniu z wyłapanymi zwierzętami.
Fundacja podnosi, iż wprawdzie w § 1 pkt 1 przedmiotowej uchwały postanowiono, że wyłapywane bezdomne zwierzęta będą doprowadzane do schroniska, jednakże zapis ten nie dotyczy dalszego postępowania ze zwierzętami, gdyż czynność doprowadzenia należy do zakresu samego wyłapywania zgodnie z § 4 rozporządzenia w sprawie zasad i warunków wyłapywania bezdomnych zwierząt. Zdaniem skarżącego ustalanie dalszego losu wyłapywanych zwierząt następuje w formie prawa lokalnego. Rada Miasta L. zrezygnowała z tej formy określania losu zwierząt i uczyniła go przedmiotem umów zawieranych w trybie ustawy o zamówieniach publicznych. Nadto przepisy przewidują zasadniczo bezterminową opiekę nad bezdomnymi zwierzętami, podczas gdy umowy w trybie zamówień publicznych zawierane się na czas określony. Los zwierząt po wygaśnięciu umowy nie został określony ani w umowie, ani w uchwale. W konsekwencji Fundacja wniosła o stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały.
W odpowiedzi na skargę Rada Miasta L. wniosła o odrzucenie skargi, ewentualnie o jej oddalenie.
Podniesiono, iż Fundacja nie wykazała swego interesu prawnego we wniesieniu skargi. Działanie bowiem w obronie praworządności i bezpieczeństwa przez organizacje społeczne nie daje podstawy do wniesienia skargi. Podstawowym wymogiem takiej skargi jest wykazanie naruszenia interesu prawnego skarżącego, a nie tylko "spodziewanego naruszenia interesu publicznego". W ocenie Rady Fundacja nie wykazała, iż przedmiotowa uchwała naruszyła jej interes prawny. Z tego powodu skarga winna być oddalona (brak legitymacji).
Ponadto treść uchwały spełnia wymogi art. 11 ust. 3 ustawy z dn. 21.08.1997r. o ochronie zwierząt, gdyż ustala zasady postępowania ze zwierzętami po ich wyłapaniu. Kwestia, które podmioty dokonują wyłapania zwierząt oraz sprawują opiekę nad zwierzętami (wybór schroniska) nie należy do materii, która winna być uregulowana w przedmiotowej uchwale.
Gmina natomiast zobowiązuje w umowie schronisko o przekazywanie informacji na temat ilości zwierząt przebywających w schronisku oraz dokonanych adopcji.
W piśmie procesowym z dnia 22.09.2005r. Fundacja podniosła, iż w myśl art. 3 ustawy o ochronie zwierząt ma ona prawo do współdziałania z administracją publiczną dla realizowania zapisów przywołanej ustawy. Administracja ma natomiast obowiązek podejmowania "stosownych i zgodnych z prawem działań". Fundacja w niniejszej sprawie reprezentując mieszkańców, reprezentuje w rzeczywistości ich interes, który ma zawsze rangę interesu prawnego w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (wyrok NSA z dn. 26.02.1998r., I SA 1860/97). W ocenie skarżącego Fundacja ma zatem interes prawny w stwierdzeniu nieważności przedmiotowej uchwały, a naruszenie tego interesu polega na nieprzestrzeganiu przez organ norm prawa powszechnie obowiązującego. Uchwała taka winna precyzyjnie określać los zwierząt umieszczonych w schronisku. W praktyce rozstrzyganie dalszego losu zwierząt pozostawiono do decyzji Prezydenta Miasta i podmiotów prowadzących schroniska. Zawierane przez te jednostki umowy nie podlegają zaopiniowaniu przez uprawnione organizacje społeczne.