Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Golat (spr.) sędzia del. SO Aleksandra Westra po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi Towarzystwa [...] z siedzibą w [...] na postanowienie Ministra Środowiska z dnia [...] grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy dopuszczenia do udziału w postępowaniu oddala skargę.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] grudnia 2018 r., nr [...], Minister Środowiska, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego z dnia 8 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096), określanej dalej jako K.p.a. oraz art. 377a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2018 r., poz. 799, z późn. zm.), określanej dalej jako P.o.ś., po rozpatrzeniu zażalenia Towarzystwa [...] w [...], utrzymał w mocy postanowienie Marszałka Województwa [...] z dnia [...] października 2018 r., znak [...].
W uzasadnieniu organ wskazał, że postanowieniem organu I instancji odmówiono dopuszczenia Towarzystwa [...] do udziału w postępowaniu o kolejną zmianę decyzji Marszałka Województwa [...] nr [...] z dnia [...] stycznia 2011 r. w sprawie pozwolenia zintegrowanego dla instalacji spalania paliw o nominalnej mocy cieplnej 2178 MW w [...], eksploatowanej przez [...] Sp. z o.o. w [...].
Towarzystwo [...], w zażaleniu, wyraziło stanowisko, że postępowanie dotyczy istotnej zmiany instalacji, a więc organizacje ekologiczne mogą w nim uczestniczyć na prawach strony. Jak wynika z pisma z 13 listopada 2018 r., pogląd o istotnej zmianie instalacji, wiąże ze zwiększeniem emisji rtęci do [...] i ilości odpadów zawierających rtęć, powstających z oczyszczania ścieków, ze zwiększeniem zawartości innych substancji w ściekach wskutek wzrostu zużycia wielu materiałów, ze zwiększeniem emisji do powietrza wskutek spalania większej ilości lekkiego oleju opałowego, ze wzrostem zużycia kamienia wapiennego i związanym z tym zwiększeniem wytwarzania odpadu o kodzie 10 01 05 oraz z wytwarzaniem 4 nowych kategorii odpadów, a także z niekorzystnymi dla jakości powietrza zmianami, w zakresie parametrów charakteryzujących pracę instalacji, w warunkach odbiegających od normalnych. W zażaleniu podniesiono, że powyższe argumenty Towarzystwo przedstawiło, wraz z opinią naukową dr hab. L. P., organ nie odniósł się do nich. Ponadto zakwestionowano stanowisko organu, dotyczące nie uwzględnienia zmiany technologii stosowanych w instalacji.
Minister Środowiska, wskazał, że zgodnie z art. 185 ust. 2 ustawy P.o.ś., w postępowaniu o wydanie pozwolenia nie stosuje się art. 31 K.p.a., a art. 185 ust. 2 ustawy P.o.ś., który w określonych przypadkach odsyła do art. 44 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2017 r., poz. 2081). Na jego mocy, organizacjom ekologicznym, które zgłoszą chęć uczestniczenia w postępowaniu, wymagającym udziału społeczeństwa, przysługują w takim postępowania prawa strony. Jak wynika z art. 185 ust. 2a ustawy P.o.ś., przepisy art. 44 stosuje się w postępowaniu, dotyczącym zmiany pozwolenia zintegrowanego, jeżeli zmiana polega na udzieleniu odstępstwa, o którym mowa w art. 204 ust. 2, oraz jeżeli zmiany dokonuje się ze względu na istotną zmianę w instalacji (tj. mogącej powodować znaczące zwiększenie negatywnego oddziaływania na środowisko).