Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj (spr.), Sędziowie sędzia WSA Iwona Owsińska-Gwiazda, sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Protokolant st. sekr. sąd. Julia Durka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 marca 2017 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu opłaty za brak sieci oraz określenie wysokości nadpłaty oddala skargę
Decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. Nr [...] Główny Inspektor Ochrony Środowiska uchylił w całości własną decyzję z dnia [...] września 2011 r. nr [...] określającą wysokość zobowiązania [...] Sp. z o.o. z siedzibą w G. , dalej "skarżąca" z tytułu opłaty za brak sieci za 2006 r. w wysokości 4.762.500,00 zł i w tym zakresie orzekł, iż wysokość zobowiązania skarżącej z tytułu opłat za brak sieci za 2006 r. wynosi 4.260.500,00 zł.
W wyniku złożonej przez skarżącą skargi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 grudnia 2012r., sygn. akt IV SA/Wa 829/12 skargę tę oddalił.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła [...] Sp. z. o.o. z siedzibą w G. , zaskarżając go w całości.
Naczelny Sąd Administracyjny częściowo uznał zasadność skargi kasacyjnej i uchylił wyrok WSA oraz obie decyzje administracyjne.
1. NSA uznał za niezasadny zarzut naruszenia przepisów postępowania art. 184 Konstytucji RP oraz art. 3 § 2 pkt 3 P.p.s.a. w związku z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), ponieważ wskazane przepisy należą do kategorii przepisów o charakterze ustrojowym a nie proceduralnym.
2. Za niezasadny Nie zasługuje na uwzględnienie zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. w związku z art. 84 § 1 K.p.a. Zgodnie z treścią art. 84 § 1 K.p.a.: "Gdy w sprawie wymagane są wiadomości specjalne, organ administracji publicznej może zwrócić się do biegłego lub biegłych o wydanie opinii". Zwrot normatywny: "może" oznacza pozostawienie organowi swobody w korzystaniu z tego środka dowodowego, a granice korzystania z tej swobody wyznaczone są przez zasadę prawdy obiektywnej, bo z niej wypływa obowiązek organu podjęcia wszelkich czynności mających na celu ustalenie rzeczywistego stanu faktycznego sprawy (por. B. Adamiak [w] Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz. B. Adamiak, J. Borkowski, wyd. CH Beck Warszawa 2011, s. 356-357).
3. Nie jest też zasadny zarzut naruszenia art. 107 § 1 i 3 K.p.a. Zgodnie z pierwszym z tych przepisów każda decyzja powinna zawierać, między innymi, uzasadnienie faktyczne (§ 1). Uzasadnienie to powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej (§ 3). Zarzut ten nie znajduje potwierdzenia w stanie faktycznym i prawnym niniejszej sprawy. Informacje przedstawione skarżącej przez GIOŚ umożliwiają bowiem w wystarczającym zakresie ocenę działania programu "Rejestr Podmiotów Wprowadzających Pojazdy RWPinfo". Na wiarygodność tego programu wpływa między innymi fakt, że został on stworzony przez osoby funkcjonujące w środowisku akademickim. Jego zastosowanie nie narusza żadnej normy prawnej, a z materiału aktowego wynika, że strona skarżąca dysponowała odpowiednimi informacjami, co do stanu faktycznego przyjętego przez GIOŚ i sposobu jego oceny.
Z tych przyczyn, nie jest też zasadny zarzut kasacji naruszenia art. 141 § 4 P.p.s.a, albowiem Sąd pierwszej instancji dopełnił obowiązku wyjaśnienia i zbadania wszystkich okoliczności faktycznych mających istotny wpływ na wynik sprawy