Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie odmowy podjęcia zawieszonego postępowania administracyjnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec Sędziowie Sędzia WSA Joanna Borkowska Sędzia WSA Anna Sękowska (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 stycznia 2018 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi E. P. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lutego 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy podjęcia zawieszonego postępowania administracyjnego 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. zasądza od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz E. P. kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/5

Przedmiotem zaskarżenia do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie jest postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lutego 2014 r., znak [...], utrzymujące w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2013 r., Nr [...], odmawiające podjęcia postępowania zawieszonego postanowieniem Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2012 r. .

Postanowienie to zostało wydane w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Naczelnik Dzielnicy [...] decyzją z [...] czerwca 1984 r. orzekł o wywłaszczeniu za odszkodowaniem między innymi nieruchomości położonej w [...], w gm. kat. [...] oznaczonej jako działki nr [...] i nr [...], stanowiącej własność m.in. K. Z..

Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności ww. decyzji w dniu [...] stycznia 2010 r. wystąpiła E. P. - następczyni prawna K. Z.. Pismem z dnia [...] maja 2010 r. sprecyzowała swój wniosek w ten sposób, że wystąpiła o stwierdzenie nieważności ww. decyzji w części dotyczącej punktów 2 i 3 tj. w części dotyczącej działek oznaczonych nr [...] i nr [...].

Postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2012 r. Wojewoda [...] zawiesił postępowanie administracyjne prowadzone w przedmiotowej sprawie do czasu uzyskania dokumentów potwierdzających prawa do spadku po G. S., A. S., J. Z., S. Z. i S. S. - stron postępowania wywłaszczeniowego zakończonego zaskarżoną decyzją. Jednocześnie zobowiązał domniemanych spadkobierców ww. osób do wystąpienia do właściwego sądu z wnioskiem o stwierdzenie nabycia spadku lub o zwrócenie się do notariusza celem sporządzenia aktu poświadczenia dziedziczenia po ww. zmarłych. Jedynie K. G., jedna ze zobowiązanych osób, wystąpiła z wnioskiem o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym S. Z., na skutek czego zostało wydane prawomocne postanowienie w powyższym zakresie.

Pełnomocnik E. P. zwrócił się do organu I instancji z wnioskiem o podjęcie zawieszonego postępowania, podając w uzasadnieniu brak inicjatywy ze strony osób zobowiązanych w zakresie rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego. Wojewoda [...] odmówił podjęcia zawieszonego postępowania.

Pełnomocnik E. P. w dniu [...] kwietnia 2013 r. ponownie wystąpił do Wojewody [...] z powyższym wnioskiem o podjęcie postępowania wskazując, że postępowanie o stwierdzenie nabycia spadku po S. Z. zostało zakończone, natomiast pozostałe zobowiązane osoby nie wykazują inicjatywy w ww. zakresie.

Organ I instancji po otrzymaniu wnioskowanej informacji z Sądu Rejonowego dla [...] w [...], że przed sądem nie toczyło się postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nabycia praw do spadku po G. S., J. Z. oraz S. "S.", postanowieniem z [...] lipca 2013 r. powtórnie odmówił podjęcia zawieszonego postępowania, z uwagi na brak możliwości prowadzenia postępowania w okolicznościach niniejszej sprawy.

E. P. wniosła zażalenie na ww. postanowienie.

Minister Infrastruktury i Rozwoju postanowieniem z [...] lutego 2014 r. utrzymał w mocy kwestionowane postanowienie Wojewody [...] podnosząc, iż w związku z faktem, że do dnia wydania zaskarżonego postanowienia nie przedstawiono postanowień sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, ani aktów poświadczenia dziedziczenia po wszystkich poprzednich właścicielach nieruchomości, organ administracji publicznej nie może wydać orzeczenia merytorycznego w niniejszej sprawie. Jest ono bowiem uwarunkowane uprzednim rozstrzygnięciem wstępnego zagadnienia prawnego, zaś zgodnie z orzecznictwem sądowym, tryb rozpoznawania zagadnień wstępnych określony w art. 100 § 2 i 3 k.p.a. ma charakter nadzwyczajny i ma zastosowanie w wyjątkowo skrajnych przypadkach, wymagających niezwłocznego działania organów Państwa. W przedmiotowej sprawie brak jest okoliczności uzasadniających konieczność zastosowania przez organ art. 100 § 3 k.p.a. i rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego we własnym zakresie.

Strona 1/5