Sprawa ze skargi na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców w przedmiocie zobowiązania do powrotu oraz zakazu ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anita Wielopolska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj, sędzia del. SO Aleksandra Westra, Protokolant ref. staż. Magdalena Dębska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2017 r. sprawy ze skargi G. M. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania do powrotu oraz zakazu ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen 1. uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję Komendanta Placówki Straży Granicznej W. z dnia [...] listopada 2015 r. Nr [...]; 2. zasądza od Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców na rzecz G. M. kwotę 797 (siedemset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/7

Decyzją z dnia [...] września 2016 r. Nr [...] Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców, po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez pełnomocnika obywatelki [...] - G.M. od decyzji Komendanta Placówki Straży Granicznej orzekającej o zobowiązaniu ww. cudzoziemki do powrotu w terminie 30 dni od dnia doręczenia w/w decyzji oraz o zakazie ponownego wjazdu na:

- terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres 1 roku od dnia wykonania w/w decyzji lub w przypadku braku informacji o jej wykonaniu, upływu terminu dobrowolnego powrotu w niej określonego;

- terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen na okres 3 lat od dnia wykonania w/w decyzji na wypadek, jeżeli w terminie określonym w w/w decyzji nie opuści ona terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przekroczy lub będzie usiłowała przekroczyć granicę wbrew przepisom prawa,

Szef Urzędu:

1) uchylił ww decyzję w części dotyczącej określenia terminu dobrowolnego powrotu oraz w części dotyczącej zakazu ponownego wjazdu;

2) orzekł o:

- określeniu terminu dobrowolnego powrotu do 30 dni od dnia doręczenia decyzji;

- zakazie ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres 1 roku od dnia wykonania decyzji lub w przypadku braku informacji o jej wykonaniu, od dnia upływu terminu dobrowolnego powrotu w niej określonego;

- zakazie ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen na okres 3 lat na wypadek, jeżeli w terminie określonym w decyzji strona nie opuści terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przekroczy lub będzie usiłowała przekroczyć granicę wbrew przepisom prawa - od dnia wykonania decyzji;;

3) w pozostałej części zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy.

Powyższa decyzja Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców zapadła w następującym stanie faktycznym.

Cudzoziemka G.M. , urodzona w dniu [...] stycznia 1950r w E. w [...], została zatrzymana w dniu 15 grudnia 2014r. w W. przez funkcjonariuszy Placówki Straży Granicznej W. z uwagi na fakt, iż przebywa na terytorium Polski nielegalnie, tj.: nie posiadając ważnej wizy ani żadnego innego ważnego dokumentu uprawniającego ją do wjazdu na to terytorium RP i pobytu na nim.

W toku prowadzonego postępowania administracyjnego G.M. wskazała, że do Polski przyjechała w dniu 4 kwietnia 1995r. z mężem oraz dwójką dzieci, na podstawie paszportów z wizą turystyczną. Z [...] skarżąca wraz z rodziną przyleciała samolotem do M. a następnie autobusem do przejścia granicznego w B., po czym docelowo dotarła do W. Celem podróży było zamieszkanie w Polsce. Przesłuchana w toku prowadzonego postępowania oświadczyła, że nie posiada żadnego zezwolenia umożliwiającego legalny pobyt na terytorium Polski. Nadto wskazała, iż będąc już w Polsce rozwiodła się z mężem W.C. w 1996r. Oświadczyła, że uczyniła to aby móc zalegalizować swój pobyt w Polsce, gdyż doradzano jej, że osobno będzie łatwiej. Starsza córka skarżącej K.C. wyszła za mąż za Polaka R.J., w chwili obecnej razem mieszkają w N., gdzie pojechali do pracy. Młodsza córka S.C. wyjechała do M. gdzie mieszka od około 5 lat i w Polsce nie ma żadnego zezwolenia pobytowego. Skarżąca pracuje w W. na bazarze przy ulicy [...]. Zajmuje się handlem odzieżą. Pracuje w firmie pod nazwą "[...]" Sp.z.o.o., której właścicielem jest były mąż skarżącej W.C. Nie posiada żadnego zezwolenia na pracę, przy czym podpisała umowę o pracę w dniu 31 stycznia 2014r., która nie została zarejestrowana. Podatki płaci od 2013 roku, podobnie składki ubezpieczeniowe od kwietnia 2013r. W kraju pochodzenia nie posiada rodziny ani żadnego majątku. W [...] nie była prześladowana. W trakcie postępowania przed organem I instancji cudzoziemka powołała się na prowadzenie na terytorium Polski życia rodzinnego i prywatnego, na fakt pozostawania w nieformalnym związku z obywatelem [...] , W.C. (byłym mężem), z który zamieszkuje w domu córki i zięcia w miejscowości B. ul. [...] w weekendy, zaś w tygodniu w W. przy ul. [...]. Jak wskazała, jej były mąż W.C. również przebywa w Polsce nielegalnie. Zainteresowana oświadczyła, że przed przyjazdem do Polski zamieszkiwała w kraju pochodzenia we wsi o nazwie B. położonej w pobliżu E. W [...] nie posiada żadnego majątku (mieszkanie sprzedała przed wyjazdem do Polski), nie ma tam także rodziny ani bliskich znajomych. Cudzoziemka wskazała, że od ponad 20 lat zamieszkuje w Polsce, tutaj znajduje się jej centrum życiowe.

Strona 1/7