Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Wójcik, Sędziowie Sędzia WSA Alina Balicka, Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.), Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie określenia opłaty sankcyjnej - oddala skargę -
Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa we W. z dnia [...] sierpnia 2011 r. o określeniu opłaty sanacyjnej w wysokości 350 737,44 zł za sprzedaż niedopuszczonych do obrotu środków ochrony roślin.
W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że w dniu [...] marca 2011 r. pracownicy Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Roślin i Nasiennictwa we W. przeprowadzili kontrolę w siedzibie spółki A. Sp. z o.o. W toku kontroli stwierdzono, że spółka nabyła w dniu [...] października 2009 r. od [...] firmy A. GmbH środek ochrony roślin B.. Ze względu, iż w dniu kontroli spółka nie przedłożyła dokumentów zbycia środka ochrony roślin B., organ kontrolny pismami z dnia [...] kwietnia 2011 r. i z dnia [...] maja 2011 r. wezwał spółkę do przedstawienia faktur sprzedaży bądź innych dokumentów potwierdzających dokonanie obrotu tym środkiem. W dniu [...] maja 2011 r. spółka A. Sp. z o.o. przedstawiła faktury sprzedaży tego środka, z których wynikało, że przedsiębiorca dokonał sprzedaży środka ochrony roślin B. w okresie, w którym sprzedaż jego była niedozwolona, w ilości 829 kg i o wartości 175 368,72 zł.
Organ odwoławczy zaznaczył, że zgodnie z art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw rolnictwa. W myśl art. 108 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, kto sprzedaje środki ochrony roślin niedopuszczone do obrotu, wycofuje je z obrotu na koszt własny oraz wnosi na rachunek wojewódzkiego inspektoratu właściwego ze względu na swoją siedzibę albo miejsce zamieszkania opłatę sankcyjną w wysokości stanowiącej 200% kwoty wartości sprzedanych środków ochrony roślin według ceny ich sprzedaży, zgodnie z wystawionym dokumentem sprzedaży.
Środek ochrony roślin B. został dopuszczony do obrotu przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na podstawie zezwolenia Nr [...] z dnia [...] maja 1999 r. W dniu [...] grudnia 2008 r. powyższe zezwolenie zostało cofnięte przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Jednocześnie w decyzji tej określono, iż przedmiotowy środek powinien zostać wycofany z obrotu przed upływem terminu jego ważności, jednak nie później niż do dnia [...]. grudnia 2009 r. Stwierdzenie udokumentowanej sprzedaży środka ochrony roślin, którego zezwolenie na dopuszczenie do obrotu utraciło ważność oraz minął termin przewidziany na jego wycofanie z obrotu, kwalifikuje się jako sprzedaż niedopuszczonych do obrotu środków ochrony roślin, co zgodnie art. 108 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie roślin, jest podstawą do naliczenia opłaty sankcyjnej. W rozpatrywanym przypadku jej wysokość wynosi 350 737,44 zł.
Odnosząc się do zarzutów spółki, organ odwoławczy nie zgodził się z twierdzeniem strony, iż postępowanie prowadzone przez organ pierwszej instancji powinno uwzględniać przepisy wynikające z rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 764/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiającego procedury dotyczące stosowania niektórych krajowych przepisów technicznych do produktów wprowadzonych legalnie do obrotu w innym państwie członkowskim oraz uchylającego decyzję nr 3052/95/WE. Zdaniem organu rozporządzenie to, którego celem jest usunięcie przeszkód technicznych w swobodnym przepływie towarów pomiędzy państwami członkowskimi, ma zastosowanie wyłącznie do produktów, które nie podlegają środkom harmonizującym na szczeblu Wspólnoty oraz które są legalnie wprowadzane do obrotu w innym państwie członkowskim (art. 2 ust. 2 lit. a). Art. 3 dyrektywy 91/414/EWG stanowi, że środki ochrony roślin nie mogą być wprowadzane do obrotu na terytorium państw członkowskich, chyba że państwa te zezwolą na ich dopuszczenie zgodnie z tą dyrektywą. Jednocześnie państwa członkowskie nie powinny utrudniać, ze względu na niedopuszczenie środka ochrony roślin do stosowania na ich terytorium, produkcji, składowania lub przepływu takich środków przeznaczonych do stosowania w innym państwie członkowskim, pod warunkiem, że środek jest dopuszczony do obrotu w innym państwie członkowskim oraz że są spełnione wymogi kontrolne ustanowione przez te państwa. Powyższy przepis został wdrożony do prawa krajowego ustawą z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin. Zgodnie z art. 61 tej ustawy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą być wprowadzane środki ochrony roślin dopuszczone do obrotu na podstawie zezwolenia ministra właściwego do spraw rolnictwa. Wyjątek stanowią środki ochrony roślin, które zostały dopuszczone do obrotu w innych państwach członkowskich i są przeznaczone do stosowania w tych państwach.