Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj (spr.), Sędziowie sędzia WSA Kaja Angerman, sędzia WSA Agnieszka Wójcik, Protokolant ref. staż. Paweł Smulski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi J. W. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia o stopniu niepełnosprawności uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r. znak [...]
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2015 r. Minister Pracy i Polityki Społecznej, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267, ze zm.), dalej zwanej "k.p.a." po rozpatrzeniu odwołania Pani J. W. od decyzji Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie W. z dnia [...] kwietnia 2014 r., znak: [...], o stwierdzeniu nieważności orzeczenia o stopniu niepełnosprawności z dnia [...]września 2011 r. Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w P. (znak: [...]), utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Stan sprawy przedstawiał się następująco.
Decyzją z dnia [...]kwietnia 2014 r., znak: [...]) Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie W. stwierdził nieważność orzeczenia o stopniu niepełnosprawności z dnia [...] września 2011 r. Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w P., znak: [...], zaliczającego Panią J. W. do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności z przyczyny niepełnosprawności oznaczonej symbolem 05-R, na okres do [...] września 2016 r., dalej " kwestionowane orzeczenie".
W uzasadnieniu ww. decyzji stwierdzającej nieważność orzeczenia o stopniu niepełnosprawności organ I instancji ustalił, że stwierdzone przez lekarzy orzeczników zaliczenie J. W. do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności było wadliwe ponieważ rozpoznane schorzenia nie powodują naruszenia jej sprawności organizmu, czyniąc J. W. niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej, nie powodują ograniczenia jej w samodzielnym poruszaniu się i przemieszczaniu, nie uzasadniają pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych, tym samym J. W. nie kwalifikuje się do zaliczenia do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, z powodu upośledzenia narządu ruchu oznaczonego symbolem przyczyny niepełnosprawności 0-5 R. Powoduje to, że nie spełnia ona ustawowych przesłanek, określonych w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.), stanowiących podstawę do przyznania uprawnień do karty parkingowej.
Orzeczenie Powiatowego Zespołu wydane zostało z oczywistym naruszeniem prawa, wywołuje skutki prawne w sferze społeczno - ekonomicznej, naruszając zasady praworządności i słusznego interesu społecznego, gdyż osobie legitymującej się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności przysługują konkretne uprawnienia, wynikające z obowiązujących przepisów prawa, w tym: przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, dotyczące zatrudnienia osoby niepełnosprawnej, czasu pracy, dodatkowego urlopu wypoczynkowego, dofinansowania dla pracodawcy zatrudniającego pracownika niepełnosprawnego, przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), dotyczące prawa odliczenia od dochodu podlegającego opodatkowaniu wydatków na cele rehabilitacyjne. Wojewódzki Zespół uznał, że pozostawienie w obrocie prawnym orzeczenia Powiatowego Zespołu w P. z dnia [...] września 2011 r. wydanego z oczywistym naruszeniem prawa, może przyczynić się do uszczuplenia środków publicznych oraz uzyskania ulg i uprawnień co jest obiektywnie niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia wymagań praworządności.