Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w G. w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części terenu Miasta G. Jednostka E
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Zyglewska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Łukasz Krzycki, Sędzia WSA Marian Wolanin, Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 września 2012 r. sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Miejskiej w G. z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części terenu Miasta G. Jednostka E 1. stwierdza nieważność załącznika graficznego nr 1 zaskarżonej uchwały w części dotyczącej: - terenu obejmującego [...] Obszar Chronionego Krajobrazu; - terenu nieobjętego uchwałą nr [...] Rady Miejskiej w G. z dnia [...] marca 2010 r. w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części terenu miasta G. jednostka E, oznaczonego kolorem białym przylegającego do terenu [...]; - ustalenia linii zabudowy dla terenu [...] od strony terenu [...]; - ustalenia linii zabudowy dla terenu [...] od strony terenu [...]; - ustalenia linii zabudowy dla terenu [...] od strony terenu [...]; 2. stwierdza nieważność: - § 6 pkt 10 i pkt 15; - § 20 pkt 6 lit. b; - § 25 pkt 7; - § 32 w części dotyczącej terenu oznaczonego symbolem [...] zaskarżonej uchwały; 3. stwierdza, że zaskarżona uchwała w części opisanej w punktach 1 i 2 orzeczenia nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Uzasadnienie strona 1/9

Wojewoda [...] wniósł skargę na uchwałę nr [...] Rady Miejskiej w G. z dnia [...] czerwca 2010 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części terenu miasta G.

Wojewoda [...] zarzucił powyższej uchwale naruszenie:

• art. 4 ust. 1 i 3, art. 14 ust. 6, art. 15 ust. 1, 2 i 3 oraz art. 17 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) w brzmieniu przed wejściem w życie ustawy z dnia 25 czerwca 2010r. o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami,

• art. 23 ust. 5 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009r, Nr 151, poz. 1220 ze zm.),

• § 3 pkt 2, § 4 pkt 6, § 7 pkt 1, 8 i 9, § 8 ust. 2, § 12 pkt 9 oraz załączników nr 2, 3 i 7 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1587),

• § 271 ust. 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz., U. Nr 75, poz. 690 ze zm.),

• § 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 43, poz. 430 ze zm.),

• § 1 oraz § 3-6 rozporządzenia nr [...] Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2007r. w sprawie [...] Obszaru Chronionego Krajobrazu (Dz. Urz. [...]).

W uzasadnieniu skargi Wojewoda podniósł, że w granicach planu znajduje się część [...] Obszaru Chronionego Krajobrazu ([...]). Zgodnie z art. 23 ust. 5 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody projekty miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego wymagają uzgodnienia z właściwym regionalnym dyrektorem ochrony środowiska w zakresie ustaleń tych planów, mogących mieć negatywny wpływ na ochronę przyrody chronionego krajobrazu.

Zdaniem Wojewody takiego uzgodnienia nie dokonano, co wynika z wyjaśnień udzielonych telefonicznie przez Urząd Miejski w G. W aktach znajduje się jedynie negatywna opinia projektu planu dokonana przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska wydana w oparciu o inny przepis, mianowicie art. 54 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

W ocenie skarżącego brak zamieszczenia granic [...] oraz ustaleń dotyczących sposobu zagospodarowania terenów podlegających ochronie powoduje naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wojewoda powołał się na wyrok NSA z dnia 17 września 2009r. (II OSK 985/09), gdzie stwierdzono, że brak wymaganego uzgodnienia projektu planu miejscowego stanowi istotne naruszenie trybu sporządzania planu, co czyni zasadnym stwierdzenie jego nieważności stosownie do art. 28 ust. 1 ustawy o planowaniu. Zdaniem Wojewody [...] brak określenia w planie granic [...] uniemożliwia ustalenie jakiego dokładnie terenu dotyczy opisane uchybienie trybu uchwalenia planu, a zatem wyklucza możliwość stwierdzenia nieważności uchwały tylko w stosownej części.

Strona 1/9