Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Korzeniowski, Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Golat (spr.), sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2015 r. sprawy ze skargi Gminy C. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - oddala skargę -
Wojewoda [...] rozstrzygnięciem nadzorczym z [...] listopada 2014 r., nr [...] stwierdził nieważność uchwały Nr [...] Rady Gminy C. z [...] października 2014 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszarów kontynuacji i rozwoju zabudowy w granicach sołectw: C. i W. - etap I, w części dotyczącej ustaleń: § 4 pkt 18 uchwały; § 16 ust. 2 pkt 7 uchwały; § 17 ust. 5 uchwały; § 18 ust. 6 uchwały; § 21 ust. 2 uchwały; § 21 ust. 5 uchwały, w odniesieniu do terenów oznaczonych symbolami: ZL.l, ZL.2, ZL.3, ZL.4, ZL.5 i ZL.6; § 24, § 25 i § 34 uchwały, w zakresie, w jakim wynika z nich możliwość realizacji budynków przeznaczonych na pobyt ludzi w wyznaczonych na rysunku planu "strefach bezpieczeństwa napowietrznych linii elektroenergetycznych SN"; § 37 ust. 2 pkt 2 lit. b uchwały; § 37 ust. 3 pkt 1 lit. a uchwały; części graficznej, stanowiącej załącznik nr 1A i 1B, w zakresie, w jakim dopuszcza do realizacji zabudowy na terenach oznaczonych symbolami: MN.23, MN.66, MN.68 oraz MN.71, w odległości mniejszej niż 12 m od granicy lasu, stanowiącego tereny ZL.
Gmina C. (dalej: "skarżąca") na powyższe rozstrzygnięcie złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wnosząc o jego uchylenie w całości.
Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzuciła:
- naruszenie art. 15 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647, ze zm., określanej dalej jako "u.p.z.p."), w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 2 i pkt 5 ustawy z 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1205, ze zm., określanej dalej jako "u.o.g.r.l.") poprzez ich niewłaściwe zastosowanie oraz zapisów ustawy z 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 1991 r. Nr 101, poz. 444, ze zm.) poprzez ich niezastosowanie i uznanie, iż dopuszczenie możliwości lokalizacji urządzeń i sieci infrastruktury technicznej na gruntach leśnych wymaga wyznaczenia terenu dla ich lokalizacji i uzyskania zgody właściwego organu na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne, podczas gdy realizacja tego typu obiektów infrastruktury na gruntach leśnych nie zmienia przeznaczenia gruntów leśnych i nie wymaga uzyskania zgody, o której mowa w ww. art. 7, bowiem zgodnie z zapisami ustawy o lasach za las uznaje się również teren pod napowietrznymi liniami elektroenergetycznymi;
- naruszenie § 271 ust. 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75 poz. 690, ze zm.) oraz art. 15 ust. 2 pkt 6 u.p.z.p. i § 7 pkt 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. z 2003 r. Nr 164, poz. 1587), zwanego dalej rozporządzeniem z 26 sierpnia 2003 r. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i uznanie, iż ustalenia części graficznej zawarte na rysunku planu miejscowego nie spełniają wymogu zachowania minimalnej odległości zabudowy od granicy lasu, podczas gdy zgodnie z zapisami planu (§ 7 ust. 3 pkt 1) zasady sytuowania budynków od granicy lasu określone w ww. rozporządzeniu z 12 kwietnia 2002 r. muszą być uwzględniane na etapie lokalizowania konkretnych inwestycji bez względu na sposób ustalania nieprzekraczalnych linii zabudowy w ustaleniach graficznych planu;