Dnia 22 stycznia 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Wykowski Sędziowie Sędzia WSA Anna Sękowska (spr.) Asesor WSA Agnieszka Wąsikowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 22 stycznia 2019 roku w trybie uproszczonym sprawy ze skargi [...] na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lipca 2018 r., nr. [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności postanowienia 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] września 2017 r., znak [...]; 2. umarza postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności postanowienia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] z dnia [...] stycznia 2013 r., znak [...]; 3. zasądza od Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska na rzecz [...] kwotę 697 zł (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanowieniem z [...] lipca 2018 r., Nr [...], Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska utrzymał w mocy postanowienie własne z [...] września 2017 r., Nr [...], stwierdzające nieważność postanowienia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] (dalej "RDOŚ w [...]") z [...] stycznia 2013 r., Nr [...], wyjaśniające treść postanowienia RDOŚ w [...] z [...] października 2011 r., Nr [...], uzgadniającego warunki realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie elektrowni wiatrowej o mocy do 3 MW, na działce o nr ewid. [...], położonej w miejscowości [...], gmina [...].
Postanowienie zostało oparte na następujących ustaleniach faktycznych i ocenach prawnych.
Postanowieniem z [...] października 2011 r., RDOŚ w [...] uzgodnił warunki realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie elektrowni wiatrowej o mocy do 3 MW, na działce o nr ewid. [...], położonej w miejscowości [...], gmina [...], na podstawie którego Wójt Gminy [...] decyzją z [...] listopada 2011 r., Nr [...], określił środowiskowe uwarunkowania realizacji ww. inwestycji. Wnioskiem z 4 grudnia 2012 r. [...] Sp. k. zwróciła się do Wójta Gminy [...] o wyjaśnienie zapisu w treści ww. decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, dotyczącego ograniczeń prowadzenia prac budowlanych. Pismem z 14 grudnia 2012 r., Wójt Gminy [...] wystąpił do RDOŚ w [...] na podstawie art. 113 § 2 k.p.a. z wnioskiem o wyjaśnienie ww. zapisu w treści decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Postanowieniem z [...] stycznia 2013 r., RDOŚ w [...] wyjaśnił treść postanowienia z [...] października 2011 r. Podlegający interpretacji zapis dotyczył punktu 1.1. postanowienia z [...] października 2011 r., w brzmieniu: "Prace budowlane należy prowadzić poza sezonem lęgowym ptaków, tj. poza okresem od końca lutego do 1 września". W postanowieniu wyjaśniającym stwierdzono, iż poprzez ww. zapis rozumie się prowadzenie prac ziemnych związanych z przemieszczaniem gruntów stanowiących siedlisko zwierząt, w tym ptaków. Ograniczenie dotyczące prowadzenia prac w sezonie lęgowym, tzn. od 1 marca do 31 sierpnia, według RDOŚ w [...], odnosiło się jedynie do robót ziemnych związanych z przemieszczaniem darni i gleby. Za dopuszczalne z kolei uznano wykonywanie pozostałych prac, jako mniej uciążliwych dla środowiska i nieoddziaływujących negatywnie na przyrodę, w czasie całego roku.
Wnioskiem z 23 kwietnia 2014 r. Stowarzyszenie "[...]" zwróciło się do Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska o wszczęcie z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności postanowienia RDOŚ w [...] z [...] stycznia 2013 r. Stowarzyszenie podniosło, iż ww. postanowienie zostało wydane z rażącym naruszeniem art. 113 § 2 k.p.a. Postanowieniem z [...] lutego 2015 r., Nr [...], Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska stwierdził nieważność postanowienia RDOŚ w [...] z [...] stycznia 2013 r. Pismem z 13 marca 2015 r. spółka [...] Sp. k., zwróciła się z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej postanowieniem z [...] lutego 2015 r. Postanowieniem z [...] sierpnia 2015 r., Nr [...], Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie z [...] lutego 2015 r.