Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Kaja Angerman Sędzia WSA Anna Sękowska Asesor WSA Paweł Dańczak (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 listopada 2020 r. sprawy ze skarg H. S. oraz R. K. na postanowienie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] października 2019 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. zasądza od Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na rzecz skarżącej H. S. kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 3. zasądza od Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na rzecz skarżącego R. K. kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi uczyniono postanowienie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z [...] października 2019 r. nr [...], który utrzymał w mocy własne postanowienie z [...] lipca 2019 r. nr [...], zawieszające postępowanie odwoławcze od decyzji Wojewody [...] z [...] marca 2015 r. nr [...].
Stan sprawy przedstawiał się następująco.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, działając na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., postanowieniem z [...] lipca 2019 r. nr [...] zawiesił z urzędu postępowanie odwoławcze od decyzji Wojewody [...] [...] marca 2015 r. nr [...].
Z wnioskami o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej postanowieniem [...] lipca 2019 r. wystąpili R. N. oraz H. S., J. Z., M. Z., M. Z., A. Z. i I. Z.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi postanowieniem z [...] października 2019 r. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie. W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że wynik sprawy zależy od prawomocnego zakończenia postępowania, w którym zapadł wyrok WSA w Warszawie z 15 maja 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 1059/15. Minister wyjaśnił, że to postępowanie, jak również niniejsze postępowanie, toczą się z udziałem tych samych osób i dotyczą oceny legalności przejęcia na cele reformy rolnej parcel wchodzących w skład jednej nieruchomości objętej dawnym wykazem hipotecznym [...]. W ocenie Ministra, bez znaczenia pozostaje okoliczności, że oba postępowania dotyczą różnych parcel, a więc różnych części powierzchni ziemskiej, skoro wszystkie parcele stanowiły jedną nieruchomość w sensie wieczystoksięgowym, jednorodną pod względem prawnym. Organy w obu postępowaniach mają z kolei obowiązek zbadać stan prawny tej nieruchomości na dzień 13 września 1944 r. (data wejście w życie dekretu z 6 września 1944 r.). Minister uznał się więc związany wskazanym wyrokiem, gdyż nie jest dopuszczalne, aby ten sam organ w postępowaniach dotyczących tej samej nieruchomości toczących się z udziałem tych samych osób dokonywał rozbieżnych ocen tych samych okoliczności faktycznych. W ocenie Ministra, zagadnienie wstępne stanowi określenie kręgu stron postępowania, którymi są spadkobiercy dawnych właścicieli. Wymaga to z kolei uprzedniego ustalenia stanu prawnego nieruchomości według stanu na 13 września 1944 r., a ocena prawna w zakresie zbadania tych kwestii została sformułowana we wskazanym wyroku. Rozpoznanie skargi kasacyjnej zatem stanowi zagadnienie wstępne, od którego rozstrzygnięcia uzależnione jest ustalenie stanu prawnego przejętej nieruchomości, kręgu stron postępowania i wydanie decyzji.
Skargę na to postanowienie wywiodła H. S., która działając przez profesjonalnego pełnomocnika, zarzuciła naruszenie:
a) art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. w zw. z art. 170 p.p.s.a., przez jego błędne zastosowanie i bezzasadne uznanie, że zachodzi przyczyna uzasadniająca zawieszenie postępowania, a wynik postępowania zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego w postaci rozpoznania skargi kasacyjnej od wyroku WSA w Warszawie z 15 maja 2018 r., sygn. akt: I SA/Wa 1059/15, które miałoby rzekomo wiązać organ, gdy wynik rozpoznania skargi kasacyjnej bezspornie nie będzie wiązał organu w ramach postępowania, bowiem dotyczy ono innych nieruchomości niż sprawa będąca przedmiotem zaskarżonego orzeczenia WSA w Warszawie i skargi kasacyjnej, wobec czego brak jest elementarnej tożsamości przedmiotowej stanu faktycznego, wymaganej do zastosowania art. 170 p.p.s.a., a ponadto w postępowaniu organ dysponuje znacznie szerszym materiałem dowodowym w postaci innych dokumentów w tym wypisów hipotecznych oraz korespondencji urzędowej, pozwalającym niewątpliwie na ustalenie tytułu własności nieruchomości, których dotyczy sprawa;