Sprawa ze skargi na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, sędzia WSA Grzegorz Rząsa, Protokolant sekr. sąd. Wioletta Matuszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lutego 2018 r. sprawy ze skargi A. C. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/9

Sygn. akt IV SA/Wa 2638/17 U Z A S A D N I E N I E

Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją z dnia [...] sierpnia 2017 r., nr [...], po rozpatrzeniu wniosku obywatela Republiki [...] A. C. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] marca 2017 r., nr [...], o odmowie stwierdzenia decyzji własnej z dnia [...] września 2013 r., nr [...], i utrzymanej nią w mocy decyzji Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...], o odmowie udzielenia mu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W uzasadnieniu decyzji podano, iż w dniu 18 stycznia 2013 r. A. C. wystąpił do Wojewody [...] z wnioskiem o udzielenie mu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony z uwagi na pozostawanie w związku małżeńskim z obywatelką polską M. C. z d. T. Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] czerwca 2013 r. odmówił udzielenia cudzoziemcowi wnioskowanego zezwolenia, stwierdzając, że nie spełnia on wymogów, o których mowa w art. 53 - 53b ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (j.t. Dz. U. z 2011r. Nr 264 poz. 1573, z późn. zm.) oraz we wniosku jak i w trakcie postępowania o udzielenie przedmiotowego zezwolenia zeznał nieprawdę, co wyczerpuje przesłanki do odmowy udzielenia wnioskowanego zezwolenia wymienione w art. 57 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 6 lit. a i b ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach.

Decyzją z dnia [...] września 2013 r. nr [...], Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców, po rozpatrzeniu odwołania cudzoziemca, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Wojewody [...]. Cudzoziemiec na tę decyzję nie wniósł skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

W dniu 28 września 2016 r. do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców wpłynął wniosek A. C. o stwierdzenie na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. nieważności decyzji tego organu z dnia [...] września 2013 r., jak i utrzymaną nią w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2013 r. o odmowie udzielenia mu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. W uzasadnieniu wniosku zainteresowany podniósł, iż decyzja organu II instancji rzekomo spowodowała, że jego pobyt stał się nielegalny w momencie jej odbioru oraz, iż automatycznie przestał mieć prawo do pracy w Polsce, w związku z czym posiadana przez niego umowa o pracę na czas nieokreślony została rozwiązana przez pracodawcę. Ponadto zarzucił ww. decyzjom rażące naruszenie: - art. 8 § 2 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności art. 15 k.p.a., a więc zasady dwuinstancyjności; art. 18 i art. 47 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;

-art. 53 - 53b oraz 57 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach;

- przepisów prawa w zakresie, w jakim wskazuje na to wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt IVSA/Wa 1498/14 z dnia 4.11.2014 r. dotyczący innej sprawy o udzielenie mu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, uchylający decyzje organów I i II instancji, który w jego ocenie analogicznie ma odniesienie również w sprawie zakończonej decyzją Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...].09.2013 r.; - dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz. U. UE L 348 z 20 grudnia 2008r., str. 98).

Strona 1/9