Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Borkowska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Monika Barszcz Sędzia WSA Piotr Korzeniowski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 kwietnia 2021 r. w sprawie ze skargi F. z siedzibą w K. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie zmiany pozwolenia zintegrowanego oddala skargę
Decyzją z [...] sierpnia 2019 r. nr [...] Minister Środowiska (dalej również jako: "Minister", "organ odwoławczy"), po rozpatrzeniu odwołania F. z siedzibą w K. ("skarżącej") od decyzji Marszałka Województwa [...] z [...] kwietnia 2019 r. znak: [...] w sprawie zmiany pozwolenia zintegrowanego, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Stan sprawy przedstawiał się następująco:
[...] S.A. z siedzibą w [...] (dalej również jako "Spółka", "uczestnik postępowania") w piśmie z 17 maja 2018 r. wniosła do Marszałka Województwa [...] o zmianę pozwolenia zintegrowanego udzielonego decyzją Wojewody [...] z [...] lipca 2006 r. zmienionej decyzjami Marszałka Województwa [...] z: [...] listopada 2008 r., [...] czerwca 2013 r., [...] grudnia 2014 r., [...] grudnia 2015 r., [...] grudnia 2016 r. dla instalacji spalania paliw o nominalnej mocy nie mniejszej niż 50 MW, zlokalizowanej na terenie [...] S.A. Oddział [...].
Pismem z 22 czerwca 2018 r. Marszałek Województwa [...] zawiadomił o wszczęciu wnioskowanego postępowania administracyjnego. Postanowieniem z [...] lipca 2018 r. Marszałek Województwa [...] dopuścił F. z siedzibą w K. do udziału w prowadzonym postępowaniu.
Marszałek Województwa [...] decyzją z [...] kwietnia 2019 r. zmienił pozwolenie zintegrowane dla instalacji spalania paliw.
Od powyższej decyzji F. z siedzibą w K. wniosła do Ministra Środowiska odwołanie, wskazując, że została ona wydana z naruszeniem przepisów prawa. W uzupełnieniu odwołania (pismo z 6 maja 2019 r.) skarżąca zarzuciła naruszenie
- art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a. poprzez niewyjaśnienie stanu faktycznego oraz niezebranie i nierozpatrzeni całego materiału dowodowego, a w szczególności nieprzeanalizowanie rzeczywistych kosztów dostosowania instalacji do konkluzji BAT oraz nieprzeanalizowanie korzyści środowiskowych związanych z dostosowaniem instalacji do konkluzji BAT;
- art. 204 ust. 2 i 3 ustawy - Prawo ochrony środowiska, poprzesz niewłaściwe zastosowanie i udzielenie odstępstwa od granicznych wielkości emisyjnych, w sytuacji gdy ich osiągnięcie nie prowadziłoby do nieproporcjonalnie wysokich kosztów w stosunku do korzyści dla środowiska.
Po przekazaniu przez Marszałka odwołania i udzieleniu przesz organ I instancji w piśmie z 28 maja 2019 r. wyjaśnień do sprawy a także ustosunkowaniu się [...] SA do zarzutów odwołania (pismo z 4 czerwca 2019 r.) - Minister Środowiska decyzją z [...] sierpnia 2019 r. utrzymał w mocy decyzję Marszałka Województwa [...] z [...] kwietnia 2019 r. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że organ pierwszej instancji ww. decyzją zmienił istniejące pozwolenie zintegrowane dla instalacji spalania paliw z 25 lipca 2006 r., celem dostosowania do wymagań ustanowionych przez Komisję Europejską konkluzji dotyczących najlepszych dostępnych technik (BAT LCP) w odniesieniu do dużych obiektów energetycznego spalania i jednocześnie udzielił odstępstwa w zakresie granicznej wielkości emisji chloru (jako HCI) dla instalacji spalania paliw. Marszałek prawidłowo ocenił, że postępowanie wymaga udziału społeczeństwa i stosując się do przepisów art. 33 ustawy - Prawo ochrony środowiska, zawiadomił o wszczęciu postępowania i możliwości zapoznania się z dokumentacją.