Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grzegorz Rząsa, Sędziowie sędzia WSA Kaja Angerman, sędzia WSA Monika Barszcz (spr.), Protokolant st. ref. Marika Bibrowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2020 r. sprawy ze skargi W. M. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6290 Reforma rolna
Inne orzeczenia z hasłem:
Reforma rolna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Uzasadnienie strona 1/13

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi (dalej: Minister, organ, MRiRW) działając na podstawie art. 158 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r., poz. 23, ze zm., dalej: "Kpa"), po rozpoznaniu wniosku W. M. (dalej: skarżący, strona) odmówił stwierdzenia nieważności orzeczenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych (dalej także jako: MRiRR) z dnia 25 września 1947 r. w sprawie przejęcia majątku ziemskiego [...] na cele reformy rolnej.

Minister orzekł w następującym stanie faktycznym:

Wojewódzki Urząd Ziemski w [...] (dalej także jako: WUZ) orzeczeniem z [...] czerwca 1945 r., wydanym na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. w sprawie wykonania dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz.U. Nr 10, poz. 51; dalej także jako: rozporządzenie) uznał, że nieruchomość ziemska [...], położona w gminie [...] pow. [...], stanowiąca własność A. M., nie spełnia norm powierzchniowych określonych w art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz.U. z 1945 r. Nr 3, poz. 13) i jako taka nie podlega parcelacji. Według WUZ nieruchomość miała 93,12 ha powierzchni ogólnej, z czego użytków rolnych 44,05 ha.

Działając w trybie wznowienia postępowania Urząd Wojewódzki [...] (dalej także jako UW) decyzją z [...] lipca 1947 r.: wznowił postępowanie w sprawie wyłączenia spod parcelacji nieruchomości [...], uchylił orzeczenie WUZ z [...] czerwca 1945 r. i uznał, że wspomniana nieruchomość podpada pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e dekretu. Decyzja ta została utrzymana w mocy orzeczeniem Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z [...] września 1947 r.

Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z [...] września 1947 r. oraz poprzedzającej ją decyzji Urzędu Wojewódzkiego [...] z [...] lipca 1947 r. wystąpił W. M..

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi odmawiając stwierdzenia nieważności ww. orzeczenia wskazał w uzasadnieniu, że decyzja Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych wraz z decyzją Urzędu Wojewódzkiego [...] wydane zostały w trybie wznowienia postępowania, dlatego w pierwszej kolejności należy poddać ocenie prawidłowość zastosowania przez te organy poszczególnych norm procesowych.

Organ wskazał, że postępowanie zostało wznowione z urzędu, zgodnie z art. 96 ust. 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnym (Dz.U. Nr 36, poz. 341, ze zm. - dalej także jako rpa), przed upływem trzech lat od uprawomocnienia się decyzji kończącej wznawiane postępowanie (ograniczenie z art. 96 ust. 3 rpa). Dlatego rozstrzygnięcie co do meritum we wznowionym postępowaniu należy uznać za uprawnione.

Minister nie zgodził się z zarzutem skarżącego, że kontrolowane orzeczenia naruszają art. 75 ust. 1 i 2 w zw. z art. 44 rpa poprzez brak uzasadnienia faktycznego i prawnego oraz niewskazanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia, a także nieustalenie stanu sprawy. Zakres postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w art. 44 rpa, w przypadku kontrolowanych orzeczeń zdeterminowany był regułami właściwymi dla postępowania wznowieniowego, w tym przede wszystkim normą z art. 97 ust. 2 rpa, zgodnie z którą we wznowionym postępowaniu organ nie ma prawa powtarzać tych poprzednich dochodzeń, które nie dotyczą przyczyny wznowienia. Urząd Wojewódzki mógł więc jedynie zbadać istnienie nowej okoliczności i jej wpływ na poprzednie rozstrzygnięcie. Z kolei wymagania w zakresie zawartości decyzji, określone w art. 75 ust. 1 i 2 rpa, niewątpliwie zostały spełnione. W szczególności podstawa prawna została ujawniona poprzez wyliczenie stosownych przepisów materialnych oraz procesowych, wyjaśnione są motywy takiego, a nie innego rozstrzygnięcia, precyzyjnie określona została osnowa. O ile uzasadnienie decyzji UW cechuje pewna lakoniczność, to jednak nie sposób powiedzieć, że zasadnicze powody rozstrzygnięcia nie są znane - a taki stan rzeczy nie uprawnia do stwierdzenia rażącego naruszenia przepisów prawa procesowego. W stosunku do decyzji MRiRR zwięzłość uzasadnienia znajduje dodatkowe usprawiedliwienie w art. 94 rpa (przy decyzjach zatwierdzających rozstrzygnięcie niższej instancji może wystarczyć wskazanie na uzasadnienie zaskarżonej decyzji).

Strona 1/13
Inne orzeczenia o symbolu:
6290 Reforma rolna
Inne orzeczenia z hasłem:
Reforma rolna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi