Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grzegorz Czerwiński, Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Golat, sędzia WSA Teresa Zyglewska (spr.), Protokolant st. sekr. sąd. Katarzyna Tomiło-Nawrocka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lutego 2014 r. sprawy ze skargi K. R. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy - oddala skargę -
[...] Wojewódzki Konserwator Zabytków postanowieniem z dnia [...] października 2012 r. znak: [...] uzgodnił projekt decyzji Wójta Gminy C. ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji obejmującej budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego oraz budynku gospodarczego w ramach zabudowy zagrodowej (siedlisko) wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na działce nr [...] w R. Postanowienie zostało doręczone stronom postępowania z pouczeniem o prawie złożenia zażalenia wyłącznie przez inwestora.
W dniu 6 listopada 2012 r. do Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w K. wpłynęło skierowane do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pismo K. R. z dnia 5 listopada 2012 r., oznaczone jako "wniosek o stwierdzenie z urzędu nieważności postanowienia [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w K. z dnia [...].10.2012, znak: [...]". K. R. powołał się na art. 89 pkt 1, art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, art. 156 § 1 pkt 2 i 6, art. 157, art. 159 § 1 w zw. z art. 126 K.p.a. w zw. z art. 64 ust. 1 w zw. z art. 53 ust. 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wskazał, że wobec braku możliwości złożenia zażalenia na postanowienie uzgadniające projekt decyzji o warunkach zabudowy, wnosi o stwierdzenie z urzędu jego nieważności, bowiem wydane ono zostało z rażącym naruszeniem prawa, a jednocześnie jego wykonanie stanowi czyn zagrożony karą. W dalszej części pisma K. R. przedstawił okoliczności, mające jego zdaniem wskazywać, że postanowienie z dnia [...] października 2012 r. dotknięte jest wadami wskazanymi w art. 156 § 1 pkt 2 i 6 K.p.a.
W odpowiedzi na pismo z dnia 5 listopada 2012 r. Dyrektor Departamentu Ochrony Zabytków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w piśmie z dnia [...] kwietnia 2013 r. znak: [...] przedstawił wyjaśnienia dotyczące przesłanek stwierdzenia nieważności decyzji (w szczególności przesłanek z art. 156 § 1 pkt 1 i 6 K.p.a.) oraz charakteru postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności. Wskazał, że w jego ocenie brak jest podstaw do stwierdzenia nieważności postanowienia [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] października 2012 r., przedstawił zasady wydawania postanowień uzgodnieniowych przez organy ochrony konserwatorskiej, stwierdził, że okoliczności podnoszone przez K. R. sprowadzają się do odmiennej oceny planowanej inwestycji, a ich zbadanie wymagałoby ponownego, merytorycznego rozpatrzenia sprawy, co jest wykluczone w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności. Dyrektor stwierdził też, że ocena następstw postanowienia z dnia [...] października 2012 r. pozostaje wyłącznie w sferze subiektywnej oceny K. R. i ma charakter spekulacji.