Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak (spr.), Sędziowie sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj, sędzia WSA Tomasz Wykowski, Protokolant ref. staż. Paweł Smulski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi M. G. i D. G. na uchwałę Rady Miejskiej w B. z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę
M. M. G. i D. G. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie uchwałę Rady Miejskiej w B. z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi P., zaskarżając przedmiotową uchwałę w części tj. w zakresie § 14 ust. 7 oraz § 20 ust. 4 pkt. 6.
Wskazanej uchwale w zaskarżonej części zarzucili naruszenie art. 9 ust. 1 i 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez uchwalenie planu miejscowego, który w zaskarżonej części jest sprzeczny z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta B. i gminy B., jaki został przyjęty przez Radę Miejską w B. uchwałą nr [...] z dnia [...] czerwca 2003 r.
Skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności w/w uchwały w zaskarżonej części oraz o zasądzenie na rzecz skarżących solidarnie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
W uzasadnieniu skargi wskazali, że studium jest formą realizacji obowiązku prowadzenia polityki przestrzennej przez samorządowe władze lokalne. Sporządzenie i uchwalenie studium jest obowiązkowe. Studium jest aktem polityki przestrzennej gminy o doniosłym znaczeniu. To właśnie w tym dokumencie dokonuje się kwalifikacji przeznaczenia poszczególnych obszarów gminy oraz wstępnej lokalizacji przestrzeni publicznych i infrastruktury publicznej. Natomiast realizacja ustaleń studium następuje poprzez uchwalenie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, jako aktów prawa miejscowego. Uchwalone plany muszą być obowiązkowo zgodne ze studium. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 i 4 ustawy o palowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: "w celu określenia polityki, przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych".
Skarżący podkreślili, że z treści cytowanych przepisów wprost wynika, że wyraźną wolą ustawodawcy było pozostawienie organom gminy uprawnienia do uchwalania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (aktów prawa miejscowego), przy jednoczesnym nałożeniu obowiązku przestrzegania reguł stanowienia prawa.
Uwzględniając powyższe skarżący wskazali, że Rada Miejska Gminy B. w dniu [...] maja 2008 r. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi P., która częściowo § 14 ust. 7 oraz częściowo w § 20 ust. 4 pkt. 6 jest niezgodna z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta B. i gminy B. przyjętego przez Radę Miejską w B. uchwałą nr [...] z dnia [...] czerwca 2003 r.
W/w studium dopuszcza możliwość wykorzystywania energii ze źródeł odnawialnych w postaci wiatrowni jedynie do celów grzewczych na terenie miasta B. Okoliczność ta wynika z zawartego w rozdziale V studium (Kierunki rozwoju) pkt. 4.8.7.3 (zaopatrzenie w ciepło) i powołanego w tytule rozdziału 4.8.7. załącznika nr 16 (rysunku nr 16). Zgodnie z treścią powołanego punktu: "do celów grzewczych należy więc wykorzystywać gaz przewodowy, paliwa płynne (olej opałowy lekki), energię elektryczną. Wskazane jest wykorzystywanie do celów ogrzewania tzw. odnawialnych źródeł energii: wiatrowni, biomasy (drewno, słoma), itp."