Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Korzeniowski, Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Golat (spr.), sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2015 r. sprawy ze skargi Fundacji [...] z siedzibą w W. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia ze zbioru PESEL danych osobowych 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych na rzecz skarżącej Fundacji [...] z siedzibą w W. kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
IV SA/Wa 2541/14
Uzasadnienie
Zaskarżoną decyzją z [...] października 2014 r. nr [...] Minister Spraw Wewnętrznych utrzymał w mocy decyzję z [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy Stowarzyszeniu "[...]" (którego następcą prawnym jest: Fundacja "[...]" z siedzibą w W., wskazywana dalej jako "skarżąca") udostępnienia ze zbioru PESEL danych osobowych.
Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.
Stowarzyszenie "[...]", wnioskiem z [...] kwietnia 2014 r. zwróciło się do Ministra Spraw Wewnętrznych o udostępnienie ze zbioru PESEL numeru PESEL U. W. Uzasadniając potrzebę uzyskania danych skarżąca wskazała na konieczność złożenia w Sądzie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty z [...] grudnia 2013 r., wydanemu w sprawie o sygn. akt [...] przez Sąd Rejonowy dla Warszawy - Śródmieścia w Warszawie.
Minister Spraw Wewnętrznych decyzją z [...] lipca 2014 r., nr [...] odmówił skarżącej udostępnienia ze zbioru PESEL powyższych danych. Wskazał, że powodem negatywnego rozstrzygnięcia był brak spełnienia przesłanki ujętej w art. 44 h ust. 2 pkt 1 ustawy z 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993, ze zm.), warunkującej możliwość udostępnienia danych, tj. brak wykazania interesu prawnego w uzyskaniu danych U. W.
Skarżąca pismem z 18 sierpnia 2014 r. wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy zarzucając organowi przyjęcie błędnej interpretacji przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 5 kwietnia 2012 r. w sprawie określenia brzmienia klauzuli wykonalności (Dz. U. z 2012 r., poz. 443, z późn. zm.) i w konsekwencji przyjęcie przez organ orzekający stanowiska, iż Sąd we własnym zakresie ustała numer PESEL dłużnika, niezbędny do umieszczenia w treści klauzuli wykonalności. Skarżąca poddała w wątpliwość możliwość samodzielnego ustalenia numeru PESEL osoby poszukiwanej przez Sąd oraz możliwe komplikacje z tym związane, które skutkować mogą zbędnym przedłużeniem postępowania w sprawie nadania klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty. Stwierdziła, iż wystąpienie do Sądu z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności wymaga legitymowania się przez wnioskodawcę numerem PESEL dłużnika, co uzasadnia posiadanie przez nią interesu prawnego w uzyskaniu ze zbioru PESEL danych U. W.
Minister Spraw Wewnętrznych decyzją z [...] października 2014 r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję z [...] lipca 2014 r.
W uzasadnieniu wskazał, iż zagadnienie dotyczące treści klauzuli wykonalności reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 5 kwietnia 2012 r. w sprawie określenia brzmienia klauzuli wykonalności (Dz. U. z 2013 r. poz. 443, z późn. zm.). Na mocy ww. rozporządzenia w treści klauzuli wykonalności dodatkowo wskazuje się numer PESEL lub NIP wierzyciela i dłużnika. W ocenie organu, wolą ustawodawcy było, aby sądy we własnym zakresie, realizując wnioski o nadanie klauzuli wykonalności prawomocnym tytułom egzekucyjnym, ustalały numer PESEL dłużnika i zamieszczały go w treści klauzuli wykonalności. Podstawą takiej interpretacji są przepisy postępowania cywilnego, a przede wszystkim art. 782 kpc, zgodnie z którym klauzulę wykonalności wyrokowi nadaje Sąd, a zatem to on jest odpowiedzialny za treść tego dokumentu. Wniosek o nadanie klauzuli powinien spełniać wymogi zwykłego pisma procesowego, gdzie obowiązek wskazania numeru identyfikacyjnego istnieje jedynie w stosunku do powoda, a nie pozwanego. W ocenie organu prawidłowość powyższej wykładni potwierdza także uzasadnienie projektu zmiany powyższego rozporządzenia, z którego jednoznacznie wynika, iż obowiązek wskazania numer PESEL lub NIP wierzyciela i dłużnika w treści klauzuli wykonalności został nałożony na sądy. Świadczą o tym użyte w uzasadnieniu sformułowania np. "Ustalenie numerów identyfikacyjnych uczestników postępowania egzekucyjnego odbędzie się z wykorzystaniem już istniejących instrumentów teleinformatycznych", czy "Niezależnie od chwili powstania pozasądowego tytułu egzekucyjnego, sąd nadając klauzulę wykonalności pozasądowym tytułom egzekucyjnym będzie musiał ustalić numer identyfikacyjny dłużnika".