Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Szymańska Sędziowie: WSA Małgorzata Małaszewska - Litwiniec (spr.) del. SO Aleksandra Westra po rozpoznaniu w dniu 26 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi P. Z. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie oddalenia skargi I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. zasądza od Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska na rzecz P. Z. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanowieniem z [...] września 2017 r. nr [...] Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska (zwany dalej GDOŚ) utrzymał w mocy postanowienie własne z [...] kwietnia 2017 r. nr [...], oddalające skargę P. Z. na bezczynność Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] (zwanego dalej RDOŚ) w zakresie podjęcia czynności administracyjnych zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych wobec Oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w [...] (zwanej dalej GDDKiA) w związku z realizacją decyzji Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] z [...] stycznia 2009 r. nr [...], o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia pn. "[...]". Stan niniejszej sprawy ustalony przez Organy obu instancji przedstawia się następująco. Wnioskiem z [...] października 2016 r. P. Z. zwrócił się do RDOŚ o podjęcie czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych wobec Oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w [...], w związku z uchylaniem się od realizacji obowiązku wynikającego z pkt IV. decyzji Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] z [...] stycznia 2009 r. nr [...] o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia pn. "[...]", polegającego na zastosowaniu odpowiednich, dodatkowych środków ochronnych, w tym ekranów akustycznych, specjalnej stolarki okiennej w związku ze stwierdzonym przekroczeniem dopuszczalnych norm hałasu na terenach zabudowy mieszkaniowej. We wniesionej skardze z [...] lutego 2017 r., skierowanej do GDOŚ, P. Z. zarzucił RDOŚ bezczynność polegającą na uchylaniu się od zakończenia postępowania administracyjnego, zainicjowanego wskazanym wnioskiem z [...] października 2016 r. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska postanowieniem z [...] kwietnia 2018 r. oddalił skargę P. Z. na bezczynność RDOŚ w zakresie podjęcia czynności administracyjnych zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych wobec Oddziału GDDKiA w [...] w związku z realizacją decyzji RDOŚ z [...] stycznia 2009 r. nr [...] o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia pn. "[...]". W uzasadnieniu postanowienia GDOŚ odwołał się do regulacji art. 6 § 1a ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2016 r. poz. 599 ze zm. - zwanej dalej u.p.e.a.) oraz wskazał, że na gruncie analizowanej sprawy RDOŚ, jako organ, który wydał kwestionowaną decyzję, zgodnie z art. 1a pkt 13 oraz art. 5 § 1 pkt 1 tej ustawy, pełni rolę wierzyciela. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska, analizując prawidłowość podjętych przez RDOŚ czynności administracyjnych w związku ze zidentyfikowanymi w ramach analizy porealizacyjnej przekroczeniami jakości klimatu akustycznego w rejonie ul. [...], stwierdził, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły okoliczności mogące świadczyć o bezczynności tego Organu. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska podkreślił, że RDOŚ pismem z [...] listopada 2016 r., poinformował P. Z. o braku podstaw do wszczęcia postępowania egzekucyjnego, zaś pismem z 2 grudnia 2016 r., przekazał zgodnie z właściwością, na podstawie art. 65 § 1 k.p.a. całość sprawy do Wojewody Mazowieckiego, co stanowiło wówczas ostateczną formę załatwienia sprawy. W ocenie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, istotny był fakt, że Wojewoda [...] nie uznał swojej właściwości w przedmiotowej sprawie, w następstwie czego pismem z [...] stycznia 2017 r. przekazał podanie P. Z. z [...] października 2016 r. z powrotem do RDOŚ w [...]. Wojewoda [...] wskazał bowiem wówczas, że RDOŚ nieprawidłowo uznał, iż wniosek P. Z. z [...] października 2016 r. dotyczył wszczęcia postępowania egzekucyjnego, podczas gdy w rzeczywistości stanowił on wniosek o podjęcie przez wierzyciela czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych w trybie art. 6 u.p.e.a. Wobec zaistniałego stanu faktycznego, RDOŚ postanowieniem z [...] lutego 2017 r. nr [...], odmówił wszczęcia na wniosek P. Z. z [...] października 2016 r. postępowania egzekucyjnego wobec Oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w [...]. Mając na względzie wymienione czynności administracyjne, podejmowane przez RDOŚ, Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska stwierdził, że RDOŚ nie tylko na bieżąco podejmował w przedmiotowej sprawie działania, co wskazuje na brak zarzucanej bezczynności, ale również poprzez wydanie tego rozstrzygnięcia wypełnił wymagania formalnoprawne dotyczące przedmiotowego wniosku. Ponadto, uwzględniając, że żądanie P. Z., co do zobowiązania RDOŚ w [...] do podjęcia wyżej wskazanych działań, w świetle zaistniałych okoliczności faktycznych, jest bezprzedmiotowe, Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska stwierdził również brak konieczności nałożenia na RDOŚ w [...] dodatkowych obowiązków w tym zakresie. W piśmie z [...] kwietnia 2017 r. P. Z. wystąpił z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, wskazując, że rozstrzygnięcie Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska z [...] kwietnia 2018 r. opisuje jedynie obieg dokumentacji zainicjowanej wnioskiem z [...] października 2016 r., pomijając zupełnie fakt, że na podstawie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zostało wydane pozwolenie na budowę dla inwestycji pn. "[...]". Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska postanowieniem z [...] września 2018 r. utrzymał w mocy postanowienie własne z [...] kwietnia 2017 r. W uzasadnieniu GDOŚ wskazał, że ponownie analizując sprawę nie stwierdził, aby w sprawie wystąpiły okoliczności mogące świadczyć o bezczynności RDOŚ, a czynności administracyjne, jakie podjął Organ w związku ze zidentyfikowanymi w ramach analizy porealizacyjnej przekroczeniami jakości klimatu akustycznego w rejonie ul. [...], były prawidłowe. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska podał, że z akt sprawy wynika, że RDOŚ w [...] pismem z [...] listopada 2016 r. poinformował P. Z. o barku podstaw do wszczęcia postępowania egzekucyjnego, co stanowiło poprawną i ostateczną formę załatwienia sprawy. W ocenie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, nie można stwierdzić, aby RDOŚ pozostawał w bezczynności, ponieważ rozpatrzył wniosek P. Z. z [...] października 2016 r. i pismem z [...] listopada 2016 r. sprawę tę zakończył. Skargę na postanowienie GDOŚ z [...] września 2017 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniósł P. Z., zarzucając mu naruszenie art. 7 w zw. z art. 77 § 1 k.p.a., poprzez zaniechanie dokładnego wyjaśnienia sprawy i rozpatrzenia całości materiału dowodowego, skutkujące brakiem ustalenia, czy przedsięwzięcie zrealizowania na podstawie zezwolenia na budowę jest tożsame z przedsięwzięciem uzgodnionym w ramach decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. W odpowiedz na skargę Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zaprezentowane w sprawie.