Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Linkowski, Sędziowie Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska, Protokolant ref. staż. Anna Dziosa, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2012 r. sprawy ze skargi W. W. na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji udzielającej pozwolenia wodnoprawnego I. uchyla zaskarżone postanowienie w zakresie w jakim utrzymano nim w mocy postanowienie Marszałka Województwa [...] z dnia [...] maja 2011 r. Nr [...], [...] nadające rygor natychmiastowej wykonalności decyzji Marszałka Województwa [...] z dnia [...] maja 2011 r. Nr [...] oraz w pkt [...]; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja w uchylonym zakresie nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Prezesa Zarządu Gospodarki Wodnej na rzecz skarżącego W. W. kwotę 340 (słownie: trzysta czterdzieści złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] listopada 2011 r. Prezes Krajowego
Zarządu Gospodarki Wodnej, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 K.p.a., utrzymał w mocy postanowienie Marszałka Województwa [...] z dnia
[...] maja 2011 r. o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności (zwanego dalej w skrócie rygorem) własnej decyzji z dnia [...] maja 2011 r. w przedmiocie udzielenia pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód oraz wykonanie uprzedzeń wodnych w związku z rozbudową drogi krajowej nr [...] na odcinku od skrzyżowania z ul. [...] w P. do skrzyżowania z drogą krajowa nr [...] wraz z budową obwodnicy G.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, wobec zarzutu braku zasadności nadania rygoru, przywołano treść art. 108 § 1 K.p.a. wskazując przesłanki, jakie mogą za tym generalnie przemawiać. Wskazano następujące argumenty za nadaniem rygoru w rozpoznawanym przypadku:
- trafnie uzasadniono nadanie rygoru w orzeczeniu I. instancji interesem społecznym,
- w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych, rygor uzasadniają względy społeczne, gospodarcze, konieczność poprawy ruchy drogowego oraz jego płynności i efektywnego gospodarowania środkami publicznymi,
- w danej sprawie przemawiają za tym względy społeczne, związane z usprawnieniem ruchu drogowego, poprawą bezpieczeństwa kierowców i mieszkańców na trasie przebiegu drogi m.in. przez budowę przejazdów bezkolizyjnych, wyznaczenia bezpiecznych ciągów rowerowych, a - w przypadku G. - przeniesienie ruchu tranzytowego poza obręb miasta.
W skardze na tę decyzję, skarżący p. W. W. reprezentowany przez pełnomocnika - radcę prawnego - sformułował zarzuty naruszenia:
- art. 108 § 1 K.p.a. - przez błędne uznanie, iż zachodziły przesłanki nadania
rygoru,
- art. 6, art. 8 i art. 9 K.p.a. przez brak oceny i rozważenia ważnych aspektów w sprawie,
- art. 107 § 3 w zw. z art. 126 K.p.a., przez błędne uzasadnienie postanowienia.
Sygn. akt IV SA/Wa 247/12
W uzasadnieniu wskazano, iż:
- przesłanki nadania rygoru nie mogą być interpretowane rozszerzająco, lecz winny być poddane wykładni ścisłej;
- zagrożenie, które uzasadnia rygor musi mieć charakter realny i nie może być tylko prawdopodobne, a stosowne okoliczności muszą być uwidocznione w uzasadnieniu postanowienia (tak wyrok NSA sygn. akt 1134/09 dostępny w CBOSA);
- w uzasadnieniu nie wykazano konkretnych okoliczności; organ I. instancji nie wskazał nawet, na której z przesłanek wskazanych w art. 108 § 1 się oparł (to katalog zamknięty); wynika wyłącznie, iż przesłanką było uwzględnienie interesu społecznego, a organ odwoławczy podzielił to stanowisko nie uwzględniając, iż uznanie administracyjne nie obejmuje istnienia jednego z dóbr podlegających ochronie - ich istnienie dla nadania rygoru jest konieczne a nie domniemane;