W ocenie Sądu wskazane wyżej okoliczności należy uznać za dostateczne uzasadnienie odmownego rozpatrzenia przez Ministra wniosku Wójta. Fakt ujęcia terenów objętych wnioskiem w studium kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, jako gruntów przewidzianych pod budownictwo, nie był wiążący dla Ministra, podobnie jak i fakt wydania pozytywnej opinii o wniosku przez Marszałka Województwa [...] oraz przez [...] Izbę Rolniczą. Podniesionej przez Wójta kwestii istnienia w sąsiednich gminach większego obszaru gruntów, których przeznaczenie zostało zmienione z rolnego na nierolnicze, nie można przypisać istotnego znaczenia w rozpatrywanej sprawie z uwagi na konieczność rozpoznanawania spraw o wydanie zgody na zmianę przeznaczenia gruntów z uwzględnieniem jej indywidualnych uwarunkowań.
Nie ulega wątpliwości, że co do zasady postulat ograniczania przeznaczania gruntów rolnych na cele nierolnicze pozostaje w konflikcie zarówno z interesem poszczególnych właścicieli nieruchomości, zainteresowanych zwiększeniem, w następstwie zmiany przeznaczenia, możliwości zagospodarowania tych nieruchomości, jak i z ogólnym interesem gmin, związanym z umożliwianiem procesów urbanizacyjnych, niemniej sam fakt ustanowienia przez ustawodawcę instrumentów prawnych, przewidujących ochronę gruntów rolnych, świadczy o tym, że wskazane wyżej interesy właścicieli nieruchomości oraz gminy, nie pozostają w automatyczny sposób w pozycji nadrzędności w stosunku do potrzeb tej ochrony. W świetle regulacji ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych interesy te mogą zatem doznawać uzasadnionych ograniczeń.
W świetle powyższych okoliczności uznać należy, że skarga nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art.151 p.p.s.a.