Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Golat (spr.), Sędziowie sędzia WSA Łukasz Krzycki, sędzia WSA Anita Wielopolska-Fonfara, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 16 maja 2016 r. sprawy ze skargi Gminy [...] na postanowienie Ministra Środowiska z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz utrzymane nim w mocy postanowienie Dyrektora [...] Parku Narodowego z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] , 2. zasądza od Ministra Środowiska na rzecz Gminy M. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...].11.2015 r. nr [...] Minister Środowiska, działając na podstawie art. 138 § 2, w związku z art. 144 i art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, z późn. zm.), powoływanej dalej jako K.p.a. oraz art. 60 ust. 1, w związku z art. 53 ust 4 pkt 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2015, poz. 199), powoływanej dalej jako "ustawa", a nadto art. 11 ust 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2015 r., poz. 1651), po rozpatrzeniu zażalenia Burmistrza [...] na postanowienie Dyrektora [...] Parku Narodowego z dnia [...].07.2015 r., znak: [...], którym zawieszono postępowanie uzgodnieniowe projektu decyzji o ustaleniu warunków zabudowy dla budowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem w bryle budynku na działce nr ew. [...] w K., Gmina [...], położonej w otulinie [...] Parku Narodowego, uchylił postanowienie Dyrektora [...] Parku Narodowego i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.
Stan sprawy przedstawia się następująco.
Postanowieniem z dnia [...].05.2015 r. nr [...] Minister Środowiska przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji po uchyleniu postanowienia Dyrektora [...] Parku Narodowego z dnia [...].07.2013 r. nr [...], odmawiającego uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji, polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem w bryle budynku, na działce o nr ew. [...] w K. w otulinie i przy granicy [...] Parku Narodowego.
Dyrektor Parku odmówił uzgodnienia tej inwestycji postanowieniem z dnia [...].07.2013 r., wyrażając pogląd, że tego typu inwestycja, planowana do realizacji w otulinie Parku, będzie miała negatywny wpływ na przedmiot ochrony, jakim jest przyroda Parku. Spowoduje zmniejszenie powierzchni obszarów niezabudowanych oraz zwężenie połączenia pomiędzy obszarami użytkowanymi rolniczo. Ponadto przedmiotowa działka znajduje się w sąsiedztwie korytarza ekologicznego, o randze krajowej oznaczonego jako [...]. W opracowanej opinii - ekspertyzie wykazano na obecność w analizowanym obszarze wielu gatunków roślin i zwierząt kręgowych bytujących na tym terenie. Zdaniem Dyrektora Parku, planowany pod zabudowę obszar powinien pozostać terenem otwartym, luźno zabudowanym, użytkowanym rolniczo. Dyrektor stwierdził też, że ze względu na ochronę ekosystemów Parku oraz gatunków zwierząt chronionych, występujących w tym miejscu, niewłaściwe jest wyznaczanie nieprzekraczalnej linii zabudowy w odległości zaledwie 12 m od granicy Parku.
Minister Środowiska uchylił to rozstrzygnięcie postanowieniem z [...].10.2013 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Postanowieniem z [...].01.2014 r. Dyrektor Parku ponownie odmówił uzgodnienia tej inwestycji. Minister Środowiska utrzymał to rozstrzygnięcie w mocy postanowieniem z [...].03.2014 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 31.07.2014 r., sygn. akt IV SA/Wa 991/14, po rozpoznaniu skargi Gminy [...], uchylił postanowienie Ministra Środowiska z [...].10.2013 r. oraz stwierdził nieważność - jako wydanych bez podstawy prawnej - postanowienia Dyrektora Parku z [...].01.2014 r. oraz utrzymującego go w mocy postanowienia Ministra Środowiska z dnia z [...].03.2014 r. Uzasadniając ten wyrok Sąd uznał, że zakreślenie przez ustawodawcę 14-dniowego terminu, w którym może być dokonane uzgodnienie przez dyrektora parku narodowego miało służyć przyspieszeniu procesu inwestycyjnego, w szczególności etapu uzgodnień. Wobec tego Sąd wyraził pogląd, że organ odwoławczy, którym jest Minister Środowiska, samodzielnie winien ustalić, czy odmowa uzgodnienia była uprawniona. Gdy będzie to konieczne dla wyjaśnienia sprawy, może zlecać przeprowadzenie dalszych dowodów w sprawie organowi I instancji. Minister w zaskarżonym obecnie rozstrzygnięciu zauważył, że rozpatrując przedłożony projekt warunków zabudowy organy obu instancji miały na uwadze problematykę o szerszym zakresie terytorialnym, niż obszar w granicach Parku i jego otuliny, mającym wpływ na stabilność procesów biologicznych na obszarze Parku. Podał, że dokonując uzgodnienia organy muszą mieć pewność, iż w otulinie Parku oraz tuż poza granicą otuliny Parku, korytarz ekologiczny nie ulegnie przerwaniu lub ograniczeniu, w przeciwnym przypadku nie miałby on żadnej wartości przyrodniczej. Konkludując Minister stwierdził, że organ I instancji powinien dokonać szczegółowej analizy "ustaleń", porównać je z wynikami własnych badań i obserwacji dotyczących przemieszczania się zwierząt oraz rozprzestrzeniania się roślin i grzybów, w szczególności do oraz z obszaru, na którym znajduje się planowane do realizacji przedsięwzięcie. Dyrektor Parku dla poparcia swoich ustaleń powinien zgromadzić materiał dowodowy potwierdzający istnienie w danym obszarze korytarza ekologicznego. Działania te dotyczą w istocie przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w oparciu art. 106 § 4 K.p.a., w związku z czym nie mogą być wykonane przez Ministra Środowiska, bowiem stanowiłoby to naruszenie zasady dwuinstancyjności. Ponadto konieczne jest wykazanie, iż przedmiotowa działka znajduje, się w otulinie Parku. Należy również odnieść się do dowodów przedstawionych w sprawie przez Gmina [...], oceniając je w świetle istniejącej sytuacji przyrodniczo - przestrzennej, jak zalecił WSA. Minister stwierdził, że uzasadnienie do wydanego postanowienia, przedstawione przez Dyrektora Parku, jest lakoniczne i opiera się na ogólnych stwierdzeniach.