Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w W. w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędziowie sędzia WSA Alina Balicka, sędzia WSA Aneta Dąbrowska, Protokolant sekr. sąd. Julia Durka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 września 2015 r. sprawy ze skargi C. S. na uchwałę Rady Miejskiej w W. z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części tekstowej i graficznej dla terenu oznaczonego symbolem MWU3; 2. zasądza od Rady Miejskiej w W. na rzecz skarżącej C. S. kwotę 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/14

Przedmiotem zaskarżenia była uchwała Rady Miejskiej w [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta [...] dla kwartału ulic: [...], [...], [...], [...] oraz terenu położonego pomiędzy ulicami: [...], [...], [...] i Skwerem [...] (opubl. w Dz.Urz. Woj.[...]. z 2014 r. poz. [...]), zwana dalej "Planem" - w części dotyczącej działki ew. [...].

W skardze, wniesionej na zasadzie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.), p. C. S. - właścicielka działki ew. nr [...] - podniosła, że niezgodne z prawem są następujące zapisy Planu:

- § 43 pkt. 5, zgodnie z którym na działce ew. nr [...] dopuszczono usytuowanie budynków w odległości 1,5 m od granicy lub bezpośrednio przy granicy z sąsiednią działką budowlaną podczas, gdy należało przewidzieć na tej działce od strony wschodniej conajmniej 4 metrowy dojazd do nieruchomości skarżącej,

- § 44 pkt. 3 lit. b, w którym ustalono dla działki ew. nr [...] (na terenie oznaczonym symbolem MWU 3) minimalną powierzchnię biologicznie czynną na 10%, podczas gdy ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy [...], zatwierdzonego uchwałami Rady Miejskiej w [...] nr [...] z dnia [...] listopada 2007 r. oraz Nr [...] z dnia [...] marca 2008 r., zwanego dalej "Studium" wynika, że powierzchnia biologicznie czynna dla tej działki ma wynosić co najmniej 40%,

- § 44 pkt. 5 lit. b, w którym ustalono dla działki [...] maksymalną ilość kondygnacji naziemnych do 6, podczas gdy ze Studium wynika maksymalna wysokość zabudowy - 5 kondygnacji,

- § 44 pkt. 4 lit, b w którym ustalono dla działki ew. nr [...] maksymalną wysokość zabudowy do 21 m, podczas gdy ze Studium wynika maksymalna wysokość na 18 m.

W uzasadnieniu wskazano m.in.:

- dla działki skarżącej, jak również dla działki ew. nr [...] obowiązywały m.in. miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego zatwierdzone uchwałami:

- Nr [...] Rady Gminy [...] z dnia [...] września 1991 r. (Dz.Urz. Woj.[...]. z 1992 r., Nr [...] poz. [...]),

- Nr [...] Rady Gminy [...] z dnia [...] maja 1999 r. (Dz.Urz. Woj.[...]. Nr [...], poz. [...]);

w planach tych działka ew. nr [...] była przeznaczona pod drogę gminną,

- [...] września 1996 r. Kierownik Urzędu Rejonowego w [...] wydał decyzję (nr [...]) zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalno - usługowego na działce ew. nr [...]; jest ona ostateczna; orzeczeniem z [...] czerwca 2013 r. (nr [...]) wskazana decyzja została przeniesiona na Skarżącą; w planie zagospodarowania działki - będącym częścią decyzji, którą zatwierdzono projekt budowlany - wskazano, że dostęp do działki ew. nr [...] będzie odbywał się poprzez oznaczoną nr ew. [...],

- w uchwalonym obecnie Planie działka ew. nr [...] została oznaczona symbolem MWU 3 i przeznaczona pod wielorodzinne budownictwo mieszkaniowe wraz z usługami; zgodnie z § 43 pkt. 5 na działce tej dopuszczono usytuowanie budynków w odległości 1,5 m od granicy lub bezpośrednio przy granicy z sąsiednią działką budowlaną; oznacza to, że dostęp do działki ew. nr [...] poprzez oznaczoną nr [...] jest niemożliwy; w dacie powzięcia przez Radę Miejską uchwały o Planie wiedziała ona o istnieniu ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę; mimo to uchwaliła Plan z pominięciem uprawnień Skarżącej wynikających z tej decyzji,

Strona 1/14