Sprawa ze skargi M. S. i W. G. na zarządzenie pokontrolne [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w przedmiocie gospodarowania odpadami
Uzasadnienie strona 5/5

Zdaniem Sądu warunkiem uznania danego przedmiotu za odpad (poza zaliczeniem go do odpowiedniej kategorii) jest ustalenie, iż posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest obowiązany. Nie można przy tym zgodzić się z twierdzeniem, że poprzedni właściciel nie pozbył się przedmiotowych części lecz sprzedał, a zatem skoro były przedmiotem transakcji handlowej, nie stanowią odpadu. W ocenie Sądu gdyby zgodzić się z interpretacją przepisów dokonaną przez skarżących prowadziłoby to do sytuacji, gdy danego przedmiotu nie można zakwalifikować jako odpadu, jeżeli stanowi on przedmiot obrotu handlowego.

W literaturze podkreśla się, iż decydującym momentem w którym dany przedmiot uznać należy za odpad jest ten kiedy następuje zasadnicza zmiana sposobu jego użytkowania. Pozbyciem się będzie, więc przekazanie przedmiotu innemu podmiotowi, który będzie przedmiot ten wykorzystywał w odmienny sposób. Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy zauważyć należy, iż w momencie przekazania danego pojazdu określonemu podmiotowi z przeznaczeniem go na części przestał on spełniać swoją podstawową funkcję i stał się odpadem, co nie wyklucza możliwości wprowadzenia do obrotu części powstałych po jego zdemontowaniu. Nie zmienia to jednak faktu, iż mamy do czynienia z odpadem. Stanowisko takie prezentowane jest również w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, z którego jednoznacznie wynika iż:

- pojęcie odpadu w żadnym przypadku nie może nie obejmować substancji lub przedmiotów możliwych do powtórnego użycia lub recyklingu (sprawa C-442/92),

- odpadami są także materiały podlegające ponownemu gospodarczemu wykorzystaniu, będące przedmiotem transakcji lub wymienione na listach handlowych, nawet gdy zostaną poddane procesom dezaktywacyjnym mającym na celu unieszkodliwienie potencjalnych zagrożeń (wyrok TS z dnia 25 czerwca 1997 r. w połączonych sprawach C-304/94, C-330/94, C-342/94 i C-224/95, publ. ECR 1997/6/1-03561),

- pojęcie odpadu nie wyłącza substancji i przedmiotów, które nadają się do dalszego gospodarczego wykorzystania (wyrok TS z dnia 15 stycznia 2004 r. C-235/02, publ. ECR 2004/1 B/1-01005),

- przedmiot poddawany procesom odzysku jest odpadem (wyrok TS z dnia 15 czerwca 2000 r. w połączonych sprawach C-418/97 i C-419/97, LEX nr 82853),

- odpadami nie są wszelkie materiały wymienione w Europejskim katalogu odpadów; o ich zaliczeniu do odpadów decyduje spełnienie przesłanek określonych w definicji odpadu (wyrok TS z dnia 29 kwietnia 2004 r. C-194/01, publ. ECR 2004/4B/I-04579).

W konsekwencji zasadnie organ w kolejnych punktach zarządzenia nakazał ustalić i uiścić na konto Urzędu Marszałkowskiego Województwa [...] podwyższone opłaty za nielegalne magazynowanie odpadów bez wymaganej decyzji określającej sposób i miejsce magazynowania odpadów w ustalonym okresie oraz nakazał przedstawić Marszałkowi Województwa [...] oraz Prezydentowi Miasta C. wykazy zawierające, informacje o rodzaju, ilości i czasie składowania odpadów w ustalonym okresie. Stosownie bowiem do treści art. 293 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 roku Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.) magazynowanie odpadów bez wymaganej decyzji określającej sposób i miejsce ich magazynowania traktuje się jako składowanie odpadów bez wymaganej decyzji zatwierdzającej instrukcję eksploatacji składowiska, natomiast stosownie do treści art. 293 ust. 1 ww. ustawy Prawo ochrony środowiska za składowanie odpadów bez uzyskania decyzji zatwierdzającej instrukcję eksploatacji składowiska odpadów podmiot korzystający ze środowiska ponosi opłaty podwyższone w wysokości 0,05 jednostkowej stawki opłaty za umieszczenie odpadów na składowisku za każdą dobę składowania. Na podstawie art. 284 ust. 1 ww. ustawy podmiot korzystający ze środowiska ustala we własnym zakresie wysokość należnej opłaty i wnosi ją na rachunek właściwego urzędu marszałkowskiego. Zgodnie z art. 285 ww. ustawy opłatę ustala się według stawek obowiązujących w okresie, w którym korzystanie ze środowiska miało miejsce, podmiot wnosi opłatę do końca miesiąca następującego po upływie półrocza.

Organ wskazał także, że na podstawie art. 286 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska podmiot zobowiązany jest bez wezwania przedstawić Marszałkowi Województwa [...] oraz Prezydentowi Miasta C. - właściwemu ze względu na miejsce składowania odpadów, w terminie do końca miesiąca następującego po upływie każdego półrocza, informację o rodzaju, ilości i czasie składowania odpadów.

Mając na uwadze powyższe Sąd działając na podstawie art. 151 p.p.s.a.

Skargę oddalił.

Strona 5/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6135 Odpady
Inne orzeczenia z hasłem:
Odpady
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Ochrony Środowiska