Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Sędziowie sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), sędzia WSA Marzena Milewska-Karczewska, Protokolant st. sekr. sąd. Izabela Urbaniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi H. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie zastrzeżeń i wniosków do projektu uproszczonego planu urządzenia lasu oddala skargę
Zaskarżoną decyzją, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1, ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017 r., poz. 1257), zwanej dalej "K.p.a.", utrzymano w mocy orzeczenie Dyrektora Lasów Miejskich - [...] z [...] września 2017 r., którym nie uznania zastrzeżeń i uwag p. H. C. (dalej jako "Właściciel"), do projektu "Uproszczonego Planu Urządzenia Lasu, [...] na okres od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2027 r.", zwanego dalej "Planem", w zakresie zmiany charakteru i przeznaczenia działki ew. nr [...] (obr. [...]) pod zabudowę mieszkaniową, wyznaczenia dróg dojazdowych, zapewniających połączenie z ul. [...] oraz odstąpienia od ustalenia obowiązków gospodarczych na tej działce.
Uzasadniając orzeczenie organ przywołał następujące okoliczności faktyczne i uwarunkowania prawne sprawy:
- Właściciel wniósł następujące zastrzeżenia do Planu:
- projekt nie uwzględnia, że obszar - traktowany obecnie jako leśny - stanowi szereg nieruchomości, nabywanych przed laty jako budowlane,
- nie wskazano przyczyn, dla których nieruchomości zadrzewione traktuje się jako leśne; nieruchomości zostały zalesione w przeszłości przymusowo; podstawą zalesienia był miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, obowiązujących od 27 września 1950 r.,
- ocena stanu lasu jest oderwana od realiów; jako las traktuje się pojedyncze sztuki drzew i krzewy, zarastające poszczególne działki,
- nie jest możliwa jakakolwiek gospodarka leśna - nie istnieją drogi dojazdowe, w tym do nieruchomości Właściciela, a granice działek uległy zatarciu,
- prognoza oddziaływania na środowisko posługuje się ogólnikami, które mogłyby mieć sens w przypadku lasów o charakterze gospodarczo-użytkowym - kompleksu leśnego czy lasu ochronnego - będącego własnością jednego podmiotu,
- istnienie lasu nie ma uzasadnienia gospodarczego; narusza prawa własności; korzyści dla środowiska są iluzoryczne; lepsze byłoby przeznaczenie terenu pod zabudowę, z wysokim udziałem zieleni,
- w kolejnych zmianach urbanistycznych wprowadzono możliwość zabudowy terenów leżących w sąsiedztwie; nie jest zrozumiale dlaczego tej okoliczności nie uwzględnia się w Planie;
do Planu przedstawiono poniższe wnioski:
- zmiana charakteru i przeznaczenia nieruchomości, poprzez zniesienie statusu nieruchomości leśnej i przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową niską; odpowiada to jej pierwotnemu charakterowi i całkowitemu brakowi gospodarki leśnej,
- wyznaczenie dróg dojazdowych, zapewniających połączenie poszczególnych nieruchomości - obecnych działek leśnych z droga publiczną (ul. [...]),
- zaniechanie ustalania jakichkolwiek obowiązków, w zakresie gospodarowania lasem; w obecnym stanie faktycznym brak bowiem gospodarki leśnej, co do pojedynczych drzew; brak też dojazdu do nieruchomości; doszło do zatarcia znaków granicznych a wykonywanie związanych z gospodarką leśną czynności nie jest możliwe,
- w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz.U. z 2017 r. poz. 788 ze zm.) wskazano, że lasem w jej rozumieniu jest grunt związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśnej: budynki i budowle, urządzenia melioracji wodnych, linie podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, tereny pod liniami energetycznymi, szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi leśne i urządzenia turystyczne; ustawodawca zalicza więc drogi leśne - w tym taką, jakiej utworzenia chce Właściciel - do kategorii terenów, służących gospodarce leśnej; drogami leśnymi (art. 6 ust. 1 pkt 8 ustawy) są położone w lasach a niebędące publicznymi, w rozumieniu przepisów o drogach publicznych; zapewnienie dojazdu do lasu, w celu prowadzenia w nim prac - np. w zakresie produkcji leśnej - stanowi zaś jeden z elementów gospodarki leśnej (art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy), która musi być uwzględniana w planie uproszczonym,