Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Sędziowie sędzia WSA Aneta Dąbrowska (spr.), sędzia WSA Piotr Korzeniowski, Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania administracyjnego oddala skargę
Prezes Instytutu Pamięci Narodowej decyzją z [...] września 2014 r. - zaskarżoną skargą przez J. K. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - utrzymał w mocy własną decyzję z [...] lipca 2014 r. wydaną w postępowaniu wznowieniowym.
Stan sprawy przedstawia się następująco:
J. K. wnioskiem z [...] stycznia 2013 r. zwrócił się do Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej o potwierdzenie okoliczności, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego [(Dz. U. z 2014 r., poz. 1206) - zwanej dalej: "ustawą o kombatantach"]. We wniosku wskazał, iż jego ojciec M. K. był [...]. W 1940 r. został zatrzymany w L. przez [...] i umieszczony w [...] w [...], a następnie w [...], gdzie zginął w 1944 r. Matka po aresztowaniu ojca żyła w ciągłym zagrożeniu, że zostanie ujawnione, iż jest żoną [...]. W 1942 r. dziadkowie skarżącego Z. i J. K., bojąc się o życie swojej córki załatwili jej ukrycie na wsi, poza L. Jednocześnie uzyskali zgodę na ukrycie skarżącego i jego brata u zaufanej polskiej rodziny S. i M. Z. we wsi W. w powiecie P. Dziadkowie okresowo dowozili do W. odzież i pieniądze na utrzymanie wnuków. Kiedy w miejscowości pojawiało się gestapo lub inne niemieckie formacje skarżący wraz z bratem byli przemieszczani do kryjówek poza domem w wąwozach i innych miejscach. U polskiej rodziny skarżący był ukrywany do lipca 1944 r. Prezes Instytutu Pamięci Narodowej decyzją z [...] kwietnia 2013 r. odmówił J. K. potwierdzenia, że został odebrany rodzicom w celu eksterminacji lub w celu przymusowego wynarodowienia. W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż potwierdzenie okresu represjonowania wymagało wyjaśnienia dwóch przesłanek, których łączne spełnienie było warunkiem koniecznym do uznania określonej osoby za represjonowaną w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o kombatantach. Po pierwsze należało ustalić, czy skarżący należał do kategorii dzieci odebranych rodzicom, a po drugie czy w okresie po odebraniu poddawany był eksterminacji czy przymusowemu wynarodowieniu. Ostatecznie organ uznał, że w sprawie nie zostały spełnione ustawowe przesłanki art. 4 ust. 2 ustawy kombatantach. Skarżący nie został odebrany rodzicom przez okupacyjne władze niemieckie, ani też nie był poddany eksterminacji lub przymusowemu wynarodowieniu. Dokumentacja zgromadzona w sprawie wskazała, że to dziadkowie skarżącego w obawie o życie i zdrowie córki oraz jej dzieci podjęli decyzję o oddaniu J. K. i J. K. pod opiekę zaufanej polskiej rodziny S. i M. Z. oraz o ukryciu ich matki na wsi poza L. Zatem celem rozłączenia skarżącego z matką nie było - zdaniem organu - poddanie go eksterminacji, a wręcz przeciwnie, uniknięcie eksterminacji. Zgromadzona w sprawie dokumentacja nie potwierdziła również, aby skarżący był kiedykolwiek poddawany wynaradawianiu. Skarżący przebywał pod opieką polskiej zaufanej rodziny od maja 1942 r. Natomiast po okresie II Wojny Światowej, tj. w lipcu 1944 r. wraz z matką zamieszkał w wynajętym przez dziadków mieszkaniu. Decyzją z [...] czerwca 2013 r. Prezes Instytutu Pamięci Narodowej - po rozpoznaniu wniosku skarżącego o ponowne rozpatrzenie sprawy - utrzymał w mocy własną decyzję [...] kwietnia 2013 r. o odmowie potwierdzenia, że skarżący został odebrany rodzicom w celu eksterminacji lub w celu przymusowego wynarodowienia. Wnioskiem z [...] czerwca 2014 r. J. K. wniósł do Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 i 7 w zw. z art. 7, art. 8 i art. 9 K.p.a. oraz art. 77 ust. 2 Konstytucji RP - o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego ostateczną decyzją Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej z [...] czerwca 2014 r., którą odmówiono potwierdzenia zaistnienia w jego życiu okoliczności, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy o kombatantach. Do wniosku o wznowienie postępowania skarżący załączył: - kopię pisma Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego prof. Romana Hausera z [...] stycznia 2014 r., ujawniającego - zdaniem skarżącego - nowe okoliczności i dowody dotyczące interpretacji art. 4 ust. 2 ustawy o kombatantach. Skarżący poinformował, że kopię przedmiotowego pisma otrzymał [...] maja 2014 r. od Stowarzyszenia [...], - kopię pisma Przewodniczącego Zarządu Stowarzyszenia [...] z [...] maja 2014 r., - kopię koperty, w której otrzymał wyżej wymienione pisma. Postanowieniem z [...] czerwca 2014 r. Prezes Instytutu Pamięci Narodowej - na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 i 7 w zw. z art. 149 § 1 K.p.a. - wznowił postępowanie zakończone decyzją z [...] czerwca 2013r. utrzymującą w mocy decyzję z [...] kwietnia 2013 r. Po rozpatrzeniu sprawy Prezes Instytutu Pamięci decyzję z [...] lipca 2014 r. odmówił uchylenia decyzji z [...] czerwca 2013 r. utrzymującej w mocy decyzję z [...] kwietnia 2013 o odmowie potwierdzenia, że J. K., s. M., ur. [...] maja 1939 r. w L., został odebrany rodzicom w celu poddania eksterminacji lub w celu przymusowego wynarodowienia. Wnioskiem z [...] sierpnia 2014 r. J. K. wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy.