Sprawa ze skargi E. K. na orzeczenie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. w przedmiocie uprawnienia z tytułu orzeczenia o stopniu niepełnosprawności
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Szymańska, Sędziowie sędzia WSA Leszek Kobylski, sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak (spr.), Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 marca 2014 r. sprawy ze skargi E. K. na orzeczenie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie uprawnienia z tytułu orzeczenia o stopniu niepełnosprawności I. uchyla zaskarżone orzeczenie i utrzymane nim w mocy orzeczenie o stopniu niepełnosprawności Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia [...] lutego 2013 roku nr [...] w zakresie punktu 10 dotyczącego prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju; II. stwierdza, że zaskarżone orzeczenie nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Uzasadnienie strona 1/4

Orzeczeniem znak [...] z dnia [...] lutego 2013 r. Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w [...] (dalej "organ I instancji"), działając na podstawie art. 6b ust. 1 w związku z art. 3 ust. 1 pkt 2, art. 4 ust. 2 i art. 6b ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721, zwanej dalej "ustawą o rehabilitacji"), orzekł o stopniu niepełnosprawności E. K.

(dalej: "skarżąca", "strona"), którą zaliczył do osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności na okres do 28 lutego 2018 r.

Jednocześnie orzeczenie określało wskazania dotyczące: pracy na stanowisku przystosowanym do niepełnosprawności (punkt 1 wskazań), konieczności zaopatrzenia strony w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające jej funkcjonowanie (wg. zaleceń lekarza specjalisty, pkt 5 wskazań), częściowej pomocy usługowej w zakresie korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki usługowe (pkt 6 wskazań) oraz spełniania przez osobę niepełnosprawną przesłanek określonych w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, tzn. możliwość ubiegania się o wydanie karty parkingowej (pkt 9 wskazań). W pkt 10 orzeczenia określono, że skarżącej nie dotyczy prawo do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju.

Powyższe orzeczenie wydane zostało na podstawie oceny stanu zdrowia strony, dokonanej przez skład orzekający - dwóch lekarzy orzeczników. Jej schorzenia rokują poprawę, więc orzeczenie wydano okresowo, dostosowując do jej przypadku dodatkowe wskazania.

W odwołaniu na powołane orzeczenie skarżąca zakwestionowała ustalenia organu o niespełnianiu przez nią przesłanek do przyznania jej prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju. Podniosła, że występowała o przyznanie jej wskazania zamieszczonego w puncie 10, a chyba na skutek pomyłki organ I instancji uwzględnił pkt 9, czego się nie domagała, bo nie ma samochodu i nie może prowadzić auta. Przyznanie jej prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju jest dla niej bardzo ważne z uwagi na prawidłowe funkcjonowanie z chorobą psychiczną i schorzeniami kręgosłupa.

Orzeczeniem znak [...] z dnia [...] marca 2013 r., Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w [...] (dalej: "organ II instancji", "organ odwoławczy"), biorąc za podstawę art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy o rehabilitacji oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., zwanej dalej "k.p.a."), utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.

Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie organ odwoławczy wyjaśnił, iż zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami (art. 4 ust. 2 ustawy o rehabilitacji), do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych. Ocenił, iż skarżąca nie spełnia przesłanek z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (Dz. U. z 2003 r. Nr 139, poz.1328 ze zm., zwanego dalej "rozporządzeniem wykonawczym") do przyznania jej prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju. Jak wynika bowiem z treści ww. przepisu, przy ocenie konieczności korzystania przez osobę zainteresowaną z prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju bierze się pod uwagę rodzaj niepełnosprawności, w szczególności, czy osoba porusza się na wózku inwalidzkim, jest leżąca, ma znaczne ograniczenia w przyjmowaniu pokarmów i innych czynnościach fizjologicznych.

Strona 1/4