Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędziowie sędzia WSA Leszek Kobylski, sędzia WSA Iwona Owsińska-Gwiazda, Protokolant spec. Iwona Hoga, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi M.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia pomocy pieniężnej uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Starosty P. z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...].
Zaskarżoną decyzją, na zasadzie art. 138 § 1 pkt 2, ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.), zwanej dalej "K.p.a.",uchylono orzeczenieorganu I. instancjio odmowie przyznania cudzoziemcowi - p. M. A., obywatelowi [...] - udzielenia pomocy pieniężnej w ramach indywidualnego programu integracji oraz umorzono postępowanie przed tym organem.
Uzasadniając orzeczenie wskazano:
- 24 listopada 2015 r. Cudzoziemiec wniósł o udzielenie pomocy pieniężnej, w ramach indywidualnego programu integracji;organ I. instancjiodmawiającjej udzielenia wskazał w uzasadnieniu, że - zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2015 r., poz. 163, ze zm.)- pomocy integracyjnej udziela się na wniosek złożony w terminie 60 dni od daty uzyskania przez cudzoziemca w Rzeczpospolitej Polskie statutu uchodźcy;Strona otrzymała decyzję Szefa Urzędu do spraw Cudzoziemców z [...] sierpnia 2015 r., o nadaniu statusu uchodźcy, 3 września 2015 r.; wniosek o pomocintegracyjną został natomiast złożony 24 listopada 2015 r. - zatem po upływie ustawowego terminu do jego złożenia,
- wnoszący dowołanie Cudzoziemiec podnosił, że o fakcie wydania decyzji o przyznaniu statusu uchodźcy dowiedział się przypadkowo, dopiero w październiku 2015 roku, od innych osób pochodzenie [...]; były one - podobnie jak Cudzoziemiec - pod opieką fundacji "[...] ", zwanej dalej "Fundacją"; 9 listopada 2015 r. złożył do Urzędu do Spraw Cudzoziemców podanie o wydanie decyzji o przyznaniu statusu uchodźcy; otrzymał ją 20 listopada 2015 r., a 4 dni później złożył wniosek o udzielenie pomocy integracyjnej; zwracał również uwagę, że - w postępowaniu przed Szefem Urzędy do Spraw Cudzoziemców - był reprezentowany przez pełnomocnika; miał z nim- niezależnie od własnej woli - bardzo ograniczony kontakt; zwracał uwagę na sposób udzielenia pełnomocnictwa; sprowadzał się on do podpisania stosownych pism w siedzibie Fundacji; nie został wówczas poinformowany o tym, że jego sprawę będzie prowadził prawnik; wszelkie informacje odnośnie swojej sprawy miał otrzymywać poprzez pracowników Fundacji; został również poinformowany, że gdy tylko pełnomocnik otrzyma decyzję w jago sprawie, Fundacja się z nim skontaktuje i przekaże decyzję; tak się jednak nie stało; z pełnomocnikiem udało się porozmawiać dopiero w lutym 2016 roku; Cudzoziemiec dołączył oświadczenie swojego pełnomocnika (p. M. C.), dotyczące ich kontaktów, a także kwestii doręczenia decyzji o przyznaniu statusu uchodźcy; podniósł również, że - ze względu na dyspozycję art. 100 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, który nakazuje w postępowaniu w sprawie świadczeń z pomocy społecznej kierować się przede wszystkim dobrem osób korzystających z pomocy społecznej - jego wniosek powinien zostać rozpatrzony pozytywnie, pomimo formalnego uchybienia terminu, określonego w art. 91 ust. 3 ustawy; przywołał też wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 10 października 2011 r. (sygn. akt III SA/Lu 435/10); Sąd stwierdził w m.in. "Wskazać bowiem należy, że w doktrynie prawa cywilnego oraz w orzecznictwie wyrażane są poglądy o możliwości nieuwzględnienia skutków upływu terminów, powodujących wygaśnięcie roszczenia czy uprawnienia. Podkreśla się konieczność wprowadzenia mechanizmów łagodzących rygoryzm terminów zawitych. Jak zauważa B. Kordasiewicz w "Systemie prawa cywilnego. Tom 2. Prawo cywilne - część ogólna" pod red. Z. Radwańskiego, Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa 2002, s. 642-650, zagadnienie dopuszczalności moderowania skutków upływu terminu zawitego od dziesiątków lat należy do wysoce spornych. W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego przychylić się należy jednak do tych poglądów doktryny i orzecznictwa, które pozwalają na nieuwzględnienie skutków upływu terminu w sytuacji, gdy opóźnienie było niewielkie i usprawiedliwione szczególnymi okolicznościami. Poglądy te przenieść można na grunt prawa administracyjnego. Nie ma bowiem żadnych racjonalnych powodów do bardziej rygorystycznego traktowania podmiotów wywodzących swe uprawnienia z materialnych norm prawa administracyjnego niż podmiotów wywodzących te uprawnienia z norm prawa cywilnego. Ponadto, jak przyjmuje się powszechnie, do terminów materialnych prawa administracyjnego nie można stosować instytucji przywrócenia terminu, uregulowanej w art. 58 - 60 k.p.a., która ma zastosowanie wyłącznie do terminów procesowych i to terminów dokonania czynności procesowych. Tym bardziej więc uzasadniony jest pogląd o dopuszczalności nieuwzględniania skutków upływu terminów materialnych w określonych, usprawiedliwionych okolicznościach",