Sprawa ze skargi na decyzję SKO w W. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Sędzia WSA Marian Wolanin (spr.), Protokolant Joanna Kurek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2009 r. sprawy ze skargi Polskiego Związku Działkowców Rodzinny Ogród Działkowy "[...]" na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] października 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji - oddala skargę -

Inne orzeczenia o symbolu:
6136 Ochrona przyrody
Inne orzeczenia z hasłem:
Ochrona przyrody
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] października 2008 r. Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. utrzymało w mocy swoją decyzję z dnia [...] czerwca 2008 r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lutego 2007 r. i poprzedzającej ją decyzji Wójta Gminy W. z dnia [...] września 2005 r. w sprawie ustalenia kary pieniężnej wobec Pracowniczego Ogrodu Działkowego "[...]" w M. gm. W. w kwocie 64.813,00 zł za wycięcie bez wymaganego zezwolenia 10 sztuk drzew na terenie działki nr ew. [...].

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji stwierdzono, iż kwestionowane przez Rodzinny Ogród Działkowy "[...]" w M. decyzje dotyczące ustalenia kary za wycięcie drzew bez wymaganego zezwolenia nie są dotknięte wadami prawnymi określonymi w art. 156 §1 pkt 1-5 i 7 kpa. Decyzję z dnia [...] września 2005 r. wydał Wójt Gminy W., jako organ właściwy w sprawie, ponieważ do postępowania wszczętego w czasie obowiązywania ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody - jak w niniejszej sprawie - zgodnie z art. 158 obecnie obowiązującej ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r., stosuje się przepisy dotychczasowe. Z tego względu, w rozpatrywanej sprawie nie stosuje się art. 90 nowej ustawy o ochronie przyrody, określającego starostę jako organ właściwy do wydania decyzji o ustalenie kary za wycięcie drzew bez wymaganego zezwolenia na gruncie stanowiącym własność gminy. W obu decyzjach dotyczących ustalenia opłaty za wycięcie drzew wskazano art. 47k ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody, jako materialnoprawną podstawę ich wydania. Wysokość kary wyliczono zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 maja 2003 r. w sprawie jednostkowych stawek kar za usuwanie drzew (Dz.U. Nr 99, poz. 907), z którego wynika, iż dla wyliczenia wysokości kary konieczne jest ustalenie obwodu pnia drzewa mierzonego na wysokości 130 cm. Ponieważ w przedmiotowej sprawie drzewa wycięto na wysokości niższej niż 130 cm, dla ustalenia obwodu pnia na wysokości 130 cm konieczne było uzyskanie wiadomości specjalnych od biegłego, zgodnie z art. 84 §1 kpa. Z ekspertyzy biegłego w zakresie ochrony przyrody wynika, iż obwody pni w pierśnicy na wys. 130 cm ustalono na podstawie pniaków po wyciętych drzewach i wysokość kary ustalona została na podstawie obliczeń biegłego. Sporządzona przez biegłego ekspertyza nie budzi zastrzeżeń. Również skarżący nie poparł swoich zarzutów jakimikolwiek dowodami.

Z akt sprawy nie wynika, aby którakolwiek z kwestionowanych decyzji dotyczyła sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną. Ponadto decyzje te prawidłowo zostały skierowane do osoby będącej stroną w sprawie. Skarżący od początku był uznany za stronę postępowania, a z akt sprawy nie wynika, jakoby kwestionował uznanie go za stronę niniejszego postępowania. Co więcej, z akt sprawy wynika, że skarżący czuje się odpowiedzialnym za nielegalne usunięcie drzew, o czym świadczą wyjaśnienia skarżącego (reprezentowanego przez Prezesa B. S.) o powodach wycięcia drzew, o spowodowanym nieznajomością prawa zaniedbaniu w poprzedzającym wycinkę uzyskaniu pozwolenia na usunięcie drzew, deklaracje nasadzeń zastępczych, stwierdzenie, że wycięcie drzew było koniecznością, a nie wandalizmem. Z akt sprawy nie wynika również, aby skarżący zgłaszał organom ścigania, że na terenie ogrodu działkowego dokonano nielegalnej wycinki drzew, co przemawiałoby za brakiem poczucia odpowiedzialności z jego strony.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6136 Ochrona przyrody
Inne orzeczenia z hasłem:
Ochrona przyrody
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze