Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Rowiński (spr.) Sędziowie Sędzia del. SO Aleksandra Westra Sędzia WSA Tomasz Wykowski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 10 lutego 2021 r. sprawy ze skargi K. Z. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z [...] lipca 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę
Przedmiotem wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargi K. Z. (dalej: "Strona", "Skarżący") jest decyzja Głównego Inspektora Ochrony Środowiska (dalej: "GIOŚ", "organ II instancji") z [...] lipca 2020 r. Nr [...] (dalej "zaskarżona decyzja" albo "decyzja z [...] lipca 2020r.") odmawiająca stwierdzenia nieważności decyzji GIOŚ z dnia [...] kwietnia 2020 r. znak [...] (dalej "decyzja z [...] kwietnia 2020r.") oraz decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska (dalej: "WIOŚ", "organ I instancji") z [...] stycznia 2020 r. znak [...] (dalej "decyzja z [...] stycznia 2020r.") w sprawie solidarnej odpowiedzialności likwidatora spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z tytułu administracyjnej kary pieniężnej.
Decyzja była wynikiem następujących ustaleń i oceny prawnej.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2020 r. GIOŚ utrzymał w mocy decyzję WIOŚ z dnia [...] stycznia 2020 r., w sprawie solidarnej odpowiedzialności skarżącego K. Z. - likwidatora [...] Sp. z o.o. z tytułu administracyjnej kary pieniężnej.
Pismem z 5 maja 2020 r. Skarżący złożył wniosek o stwierdzenie nieważności powyższych decyzji zarzucając naruszenie art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 256 z późn. zm., dalej "k.p.a."), poprzez wydanie jej z rażącym naruszeniem prawa polegającym na: 1) braku zapewnienia jej czynnego udziału w postępowaniu, 2) naruszeniu art. 3 § 1 pkt 2 k.p.a., poprzez wszczęcie postępowania na podstawie k.p.a. w sprawach podatkowych, dla których zastrzeżona jest właściwość przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. po. 800 z późn. zm., dalej "Ordynacja podatkowa"), 3) naruszeniu art. 75 § 1 w zw. z art. 107 § 1 pkt 6 i § 3 k.p.a.
Decyzją z [...] lipca 2020r. Główny Inspektor Ochrony Środowiska odmówił stwierdzenia nieważności obu decyzji. W uzasadnieniu podniósł, że jest organem właściwym do rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności, zgodnie z art. 157 § 1 k.p.a. Dalej wskazał, że przesłanki obligujące organ administracji do stwierdzenia nieważności decyzji zostały wymienione w art. 156 § 1 k.p.a. Stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej może mieć miejsce jedynie w przypadku, gdy decyzja ta dotknięta jest - w sposób niewątpliwy - przynajmniej jedną z wad wymienionych w art. 156 § 1 k.p.a. Organ podkreślił, że istota nadzwyczajnego trybu wzruszania decyzji, o którym mowa w art. 156 k.p.a. wyraża się w tym, że celem tego postępowania nie może być ponowne rozpoznawanie sprawy tak jak w postępowaniu zwykłym. Postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji ma na celu wyjaśnienie kwalifikowanej niezgodności z prawem obowiązującym w dacie jej wydania, a nie ponowne rozpoznanie sprawy co do istoty. Zakres tego postępowania jest ograniczony do badania przesłanek nieważnościowych, a więc do weryfikacji samej decyzji z wyłączeniem możliwości rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy, której ta decyzja dotyczy. W ocenie GIOŚ decyzje objęte wnioskiem nie są dotknięte nieważnością. Podkreślił, że w systemie prawa obowiązuje przepis art. 281 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2018 r. poz. 799 z późn. zm., zwanej dalej "P.o.ś."). Na podstawie ww. przepisu w sprawach dotyczących ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska oraz administracyjnych kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III Ordynacji podatkowej, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują marszałkowi województwa albo wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska. GIOŚ wskazał, że z zapisów decyzji organu I instancji z dnia [...] stycznia 2020 r. jednoznacznie wynika, że podstawę jej wydania stanowi art. 104 i art. 107 k.p.a. oraz art. 108 § 1 i art. 116b Ordynacji podatkowej w związku z art. 281 ust. 1 P.o.ś.