Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tomasz Wykowski, Sędziowie sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj (spr.), sędzia del. SO Aleksandra Westra, Protokolant sekr. sąd. Wioletta Matuszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi J. L. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z [...] maja 2018 r. nr [...] Minister Inwestycji i Rozwoju utrzymał w mocy decyzją Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] lutego 2017 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Odwoławczej Komisji Wywłaszczeniowej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z [...] kwietnia 1956 r. nr [...] oraz utrzymanego nią w mocy postanowienia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] ([...]) z [...] lutego 1956 r. nr [...]. Decyzja dotyczyła wywłaszczenia nieruchomości położonej w [...] oznaczonej nr [...] i [...] stanowiącej własność J. L..
Stan sprawy przedstawiał się w sposób następujący.
Decyzją z [...] lutego 2017 r. Minister Budownictwa odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Odwoławczej Komisji Wywłaszczeniowej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z dnia [...].04.1956 r. nr [...] oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z dnia [...].02.1956 r. nr [...] o wywłaszczeniu - za odszkodowaniem - nieruchomości położonej w [...], zapisanej w księdze wieczystej tom 40 karta 1353, oznaczonej jako działki nr [...] i [...], stanowiącej własność J. L.. Odszkodowanie przyznano na rzecz
J. L. w kwocie 2.819,28 zł.
Pismem z dnia [...].08.2015 r. J. L. (syn J. L.), złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Rozpoznając sprawę Minister Inwestycji i Rozwoju jako następca Ministra Budownictwa, stosownie do przepisów rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 stycznia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Inwestycji i Rozwoju (Dz. U. z 2018 r., poz. 175), podzielił prawidłowość ustaleń co do legitymacji skargowej wnoszącego skargę jako następcy prawnego dawnego właściciela. Następstwo prawne wynikało ze złożonych postanowień spadkowych powołanych w decyzji.
Na podstawie pisma Starostwa [...] w [...] z dnia [...].12.2013 r. nr [...] oraz opinii geodezyjnej z dnia [...].11.2016 r. ustalono, iż wywłaszczona nieruchomość odpowiada obecnym działkom ewidencyjnym nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...].
Organ stwierdził, że dysponował szczątkowymi aktami archiwalnymi, nadesłanymi przez Archiwum Akt Nowych przy piśmie z dnia [...].12.2013 r. nr [...] oraz przez [...] Urząd Wojewódzki przy piśmie z dnia [...].02.2014 r. nr [...] jednakże okoliczność ta w świetle zasady trwałości decyzji administracyjnej nie powoduje skutecznego uznania że kwestionowane orzeczenie zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa.
Zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. przesłanką stwierdzenia nieważności decyzji jest w szczególności wydanie decyzji bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa. Za wydanie decyzji bez podstawy prawnej uważa się wydanie rozstrzygnięcia w przypadku braku przedmiotu sprawy, do którego możliwe byłoby zastosowanie danego przepisu prawa.