Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Łukasz Krzycki, Sędziowie Sędzia WSA Alina Balicka, Sędzia WSA Danuta Dopierała (spr.), Protokolant Izabela Urbaniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2010 r. sprawy ze skargi A. J. na postanowienie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] września 2009 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania 1. uchyla zaskarżone postanowienie i utrzymane nim w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na rzecz skarżącego A. J. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Postanowieniem z dnia [...] lutego 2009 r., nr [...] Wojewoda [...], działając na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego [(t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.), powoływanej dalej jako: "k.p.a."], zawiesił postępowanie w sprawie wydania decyzji stwierdzającej, że nieruchomości wchodzące w skład dawnego majątku L. , gm. C. nie podlegały pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e) dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 roku o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. z 1945 r., nr 3, poz. 13 ze zm.).
W uzasadnieniu postanowienia Wojewoda stwierdził, że należy zawiesić postępowanie do czasu udzielenia przez Trybunał Konstytucyjny odpowiedzi na pytanie prawne, czy § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 roku w sprawie wykonania dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 roku o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. z 1945 r., nr 10, poz. 51 ze zm.), w zakresie w jakim na jego mocy orzekanie o przedmiocie podpadania nieruchomości ziemskich, pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e) dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 roku przekazano do kompetencji organu administracji jest zgodny z art. 92 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Sprawa ta została zarejestrowana pod sygnaturą akt: [...] i do chwili obecnej nie została rozpoznana.
Zdaniem Wojewody kwestia konstytucyjności ww. przepisu stanowiącego podstawę prawną załatwienia sprawy stanowi zagadnienie wstępne, o którym mowa w art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., którego rozstrzygnięcie może mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Od powyższego postanowienia zażalenie złożył A. J., działający przez pełnomocnika, podnosząc zarzut naruszenia art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. oraz art. 12 § 1 k.p.a. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, nadto wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia. Podniósł, iż przeciwko kwalifikowaniu konstytucyjności przepisu pod dyspozycję art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. przemawiają dwa zasadnicze argumenty. Po pierwsze, Trybunału Konstytucyjnego nie można uznać za "inny organ" lub "sąd", o którym mowa w ww. przepisie. Po drugie przepis art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. wymaga, aby między zagadnieniem prawnym a sprawą administracyjną wystąpiła zależność mająca charakter bezpośredniego związku przyczynowego. Tak więc dla zawieszenia postępowania zgodnie z tym przepisem konieczne jest, aby rozstrzygniecie dotyczące sprawy administracyjnej i wydanie decyzji było bezpośrednio uzależnione od rozpatrzenia zagadnienia wstępnego. W niniejszej sprawie tego warunku - czyli bezpośredniości związku przyczynowego - nie spełnia okoliczność wniesienia w innej sprawie przez inny sąd do Trybunału Konstytucyjnego zapytania dotyczącego zgodności z Konstytucją § 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r., a więc przepisu wykonawczego do dekretu, a nie samego przepisu dekretu o przeprowadzeniu reformy rolnej. Końcowo zauważył, iż traktowanie kwestii konstytucyjności danego przepisu jako zagadnienia wstępnego jest niezrozumiałe w świetle art. 145a k.p.a., który to daje stronie możliwość wznowienia postępowania w przypadku, kiedy decyzja administracyjna została wydana na podstawie aktu normatywnego, co do którego Trybunał orzekł o jego niezgodności z Konstytucją. Art. 145a k.p.a. w sposób wystarczający zabezpiecza interesy strony na wypadek zakwestionowania konstytucyjności danego przepisu będącego podstawą prawną rozstrzygnięcia w danej sprawie.