Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Sędziowie sędzia WSA Kaja Angerman (spr.), sędzia WSA Przemysław Żmich, Protokolant ref. Marika Bibrowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2017 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w [...] sprawy ze skargi B. A. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wpisania do polskiego rejestru stanu cywilnego aktu małżeństwa oddala skargę
Decyzją z dnia [...] maja 2017 r. Wojewoda [...] po rozpatrzeniu odwołania B. A. utrzymał w mocy decyzję Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w [...] z dnia [...] lutego 2017 r. o odmowie wpisania do polskiego rejestru stanu cywilnego aktu małżeństwa nr [...] sporządzonego w [...],[...],[...],[...] w okręgu [...] maja 2016 r. na imiona i nazwiska T. C. i B.A..
W uzasadnieniu wydanej decyzji organ odwoławczy wskazał, że w dniu [...] lutego 2017 r. B.A. złożył w Urzędzie Stanu Cywilnego w [...] wniosek o transkrypcję [...] aktu małżeństwa sporządzonego w [...]. Do wniosku załączono oryginał zagranicznego odpisu aktu małżeństwa i jego tłumaczenie przysięgłe na język polski.
Decyzją z dnia [...] lutego 2017r. Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego w [...] orzekł o odmowie wpisania zagranicznego aktu małżeństwa do polskiego rejestru stanu cywilnego. Organ I instancji uznał, że transkrypcja aktu małżeństwa naruszyłaby podstawowe zasady porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej.
Od powyższej decyzji odwołanie do Wojewody [...] wniósł pełnomocnik B.A..
Rozpatrując sprawę na skutek wniesionego w terminie odwołania organ odwoławczy nie stwierdził podstaw do zmiany bądź uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia. Wyjaśnił, że podstawę materialnoprawną decyzji rozstrzygającej niniejszą sprawę stanowią przepisy ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego. Z treści art. 104 Pasc wynika, że kierownik urzędu stanu cywilnego wpisuje, w drodze transkrypcji, do rejestru stanu cywilnego zagraniczny dokument stanu cywilnego, który spełnia następujące warunki: jest autentycznym dokumentem urzędowym z zakresu rejestracji stanu cywilnego, stanowi dowód zdarzenia i jego rejestracji oraz został wydany przez właściwy organ w państwie wystawienia. Co do zasady, kierownik urzędu stanu cywilnego nie jest uprawniony do badania treści przedłożonego do transkrypcji dokumentu, bowiem jego obowiązkiem jest wierne, bez żadnej ingerencji, przeniesienie (przepisanie) treści obcego dokumentu do systemu rejestracji stanu cywilnego. Zasada ta doznaje jednak pewnych ograniczeń, przewidzianych w art. 107 Pasc. tj. kierownik urzędu stanu cywilnego odmawia transkrypcji zagranicznego dokumentu stanu cywilnego, jeżeli transkrypcja byłaby sprzeczna z podstawowymi zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej. Organ odwoławczy podkreślił, że również art. 7 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. Prawo prywatne międzynarodowe stanowi, że prawa obcego nie stosuje się, jeżeli jego stosowanie miałoby skutki sprzeczne z podstawowymi zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej. Wskazał także, że w art. 1146 § 1 pkt 7 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego ustawodawca powołał się na klauzulę porządku publicznego jako podstawę odmowy uznania zagranicznego orzeczenia.
Organ odwoławczy zauważył, że w doktrynie i orzecznictwie podkreśla się, że klauzula porządku publicznego ma charakter wyjątkowy, a ordre public mogą być postrzegane jako ostateczny hamulec bezpieczeństwa w rzadkich i skrajnych wypadkach, w których decyzje organów innego państwa byłyby nie do pogodzenia z wartościami uznawanymi za fundamentalne przez polski system prawny. Przez podstawowe zasady porządku prawnego należy rozumieć fundamentalne zasady ustroju społeczno-politycznego, a więc reguły o charakterze konstytucyjnym, ale także naczelne reguły rządzące poszczególnymi dziedzinami prawa (cywilnego, gospodarczego, rodzinnego, także procesowego). Akceptowany w doktrynie jest pogląd Sądu Najwyższego, z którego wynika, że podstawowe zasady porządku prawnego obejmują także reguły współżycia społecznego (postanowienie z dnia 26 lipca 1978 r., sygn. akt II CR 248/78 opubl. LEX nr 8123, z glosą J. Jodłowskiego, PiP 1981, z. 1).