Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś - Rosińska, Sędziowie Sędzia WSA Jakub Linkowski (spr.), Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2012 r. sprawy ze skargi G. z siedzibą w W. na postanowienie Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie zabezpieczenia dowodów rzeczowych 1. stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia w części w jakiej Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa rozpoznał zażalenie G. z siedzibą w W. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa z dnia [...] lipca 2011 r.; 2. zasądza od Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa na rzecz skarżącego G. z siedzibą w W. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W toku prowadzonych czynności kontrolnych w punkcie obrotu środkami ochrony roślin należącym do Spółki z o.o. "F.", postanowieniem [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa z dnia [...] lipca 2011r. nr [...] orzeczono o dokonaniu zabezpieczenia dowodów rzeczowych w postaci 2 sztuk jednolitrowych opakowań środka ochrony roślin G. o numerze partii [...] i dacie produkcji [...]. Przyczyną zabezpieczenia dowodów rzeczowych było podejrzenie wprowadzenia do obrotu handlowego nieoryginalnego środka ochrony roślin G.
Postanowienie wydane zostało na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003r. o ochronie roślin (t.j. Dz.U. z 2008r. Nr 133 poz.849 z p. zm.) i zostało skierowane do Spółki z o.o. "F." z siedzibą w P.
Na powyższe postanowienie wpłynęły zażalenia Spółki z o.o. "F." z siedzibą w P. oraz Spółki G. z siedzibą w W.
W zażaleniu Spółki z o.o. "F." wskazano, że postanowienie o zabezpieczeniu dowodów wydane zostało bezpodstawnie ponieważ zabezpieczony środek posiadał zezwolenie dopuszczające do obrotu zaś z etykiety nie został usunięty numer partii.
W zażaleniu Spółki G. podniesiono, że organ nie wykazał na czym mogły polegać nieprawidłowości i na jakiej podstawie dokonano zabezpieczenia dowodów. Wskazano również, że Spółka G. jest producentem środka ochrony roślin G. i w związku z tym ma interes prawny w niniejszej sprawie.
Po rozpatrzeniu obu wskazanych powyżej zażaleń Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa postanowieniem z dnia [...] września 2011r. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa z dnia [...] lipca 2011r.
Organ centralny w uzasadnieniu swojego postanowienia odniósł się do argumentów podnoszonych w zażaleniu Spółki z o.o. "F." z siedzibą w P. jak też w zażaleniu Spółki G. z siedzibą w W. Organ wskazał, że argumenty podniesione w zażaleniach są niezasadne zaś postanowienie organu I instancji wydane zostało zgodnie z prawem.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższe postanowienie Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa z dnia [...] września 2011 r. nr [...] wniosła Spółka G. z siedzibą w W. reprezentowana przez profesjonalnego pwłnomocnika.
Strona skarżąca zarzuciła, iż zaskarżone postanowienie wydane zostało z naruszeniem przepisów postępowania tj. art. 124 § 1 k.p.a. poprzez nieprawidłowe oznaczenie osoby, która je podpisała. Ponadto skarżąca podniosła, że organ nie wskazał, co konkretnie było przyczyną dokonania zabezpieczenia dowodów.
Odpowiadając na skargę Główny Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonym postanowieniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone przepisami m. in. art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269, ze zm.) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej w skrócie: P.p.s.a.), sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego. Zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Art. 134 §2 p.p.s.a. stanowi, że Sąd nie może wydać orzeczenia na niekorzyść skarżącego, chyba że stwierdzi naruszenie prawa skutkujące stwierdzeniem nieważności zaskarżonego aktu lub czynności.