Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grzegorz Rząsa, Sędziowie sędzia WSA Joanna Borkowska, sędzia WSA Wojciech Rowiński (spr.), Protokolant, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia [...] czerwca 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/7

Przedmiotem wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargi J. P. (dalej: "Wnioskodawca", "Skarżący") jest decyzja Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej (dalej: "Minister", "organ II instancji") z [...] czerwca 2020 r. Nr [...] (dalej: "decyzja z [...] czerwca 2020r."), orzekającą o odmowie uchylenia ostatecznej decyzji Starosty [...] (dalej: "Starosta") z [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia linii brzegu cieku wodnego (dalej "decyzja z [...] stycznia 2015r.").

Powyższa decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Decyzją z [...] stycznia 2015 r. Starosta ustalił linię brzegu rzeki P. od km 1+004 do km 2+600 na odcinku przebiegającym przez działki nr [...], [...], [...], [...] obręb Z., gmina P. Decyzja stała się ostateczna.

Wnioskiem z 4 grudnia 2017 r. Skarżący zwrócił się o wznowienie, na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. 2020 poz. 256 ze zm.; dalej: "k.p.a.), postępowania zakończonego ostateczną decyzją z [...] stycznia 2015 r. wskazując, iż bez własnej winy nie brała ona udziału w przedmiotowym postępowaniu, a posiada interes prawny w ww. sprawie. Postanowieniem z [...] grudnia 2017 roku znak: [...] Starosta odmówił wznowienia postępowania zakończonego decyzją z [...] stycznia 2015 r., pouczając jednocześnie o możliwości wniesienia zażalenia do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Rozpatrując wniesione zażalenie, SKO w [...] postanowieniem z [...] marca 2018 r. umorzyło postępowanie zażaleniowe stwierdzając, że nie jest organem właściwym do jego rozpoznania, a wobec braku w obecnie obowiązującym stanie prawnym organu właściwego do rozpatrzenia zażalenia na postanowienie Starosty postępowanie odwoławcze stało się bezprzedmiotowe. Postanowienie to zostało uchylone wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 7 sierpnia 2018 r. sygn. akt II SA/Łd 535/18,w którym stwierdzono, że wbrew twierdzeniom SKO, w sprawie nie zaistniałą przesłanka do umorzenia postępowania. Jako organ właściwy do rozpoznania sprawy został ustalony, zgodnie z treścią art. 220 ust. 5 pkt. 2 ustawy z 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2020 r., poz. 310 z późn. zm.; dalej "Prawo wodne z 2017 r."), Minister. Ten, po przekazaniu mu sprawy, postanowieniem z [...] kwietnia 2019 r. uchylił postanowienie Starosty z [...] grudnia 2017 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Starosta postanowieniem z [...] czerwca 2019 r. wznowił postępowanie zakończone decyzją z [...] stycznia 2015 r., a następnie decyzją z [...] sierpnia 2019 r. umorzył postępowanie w przedmiocie wznowienia postępowania dotyczącego ustalenia linii brzegowej. Od tej decyzji Skarżący odwołał się do Ministra, który postanowieniem z [...] stycznia 2020 r. wznowił postępowanie zakończone decyzją z [...] stycznia 2015 r.

Następnie Minister wydał wskazaną na wstępie decyzję z [...] czerwca 2020 r., którą odmówił uchylenia decyzji z [...] stycznia 2015 r. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia wskazano, że Wnioskodawca nie brał udziału w postępowaniu dotyczącym ustalenia linii brzegowej, a o decyzji dowiedział się z korespondencji mailowej prowadzonej z użytkownikiem jego nieruchomości. Wniosek o wznowienie postępowania uznano za złożony z zachowaniem przewidzianego w art. 148 § 2 k.p.a. terminu. Zatem zaistniały przesłanki do wznowienia postępowania.

Strona 1/7