Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Wykowski, Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Sędzia WSA Jakub Linkowski (spr.), Protokolant sekr. sąd. Izabela Urbaniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi B. M. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji - oddala skargę -
Z wniosku A. K. Prezydent W. prowadził postępowanie w sprawie wymeldowania B. M. z pobytu stałego w budynku nr [...] przy ul. [...] w W.
Decyzją z dnia [...] września 2010 r., Nr [...] Prezydent W. orzekł o wymeldowaniu B. M. z pobytu stałego z budynku nr [...] przy ul. [...] w W.
Ponieważ strona nie złożyła odwołania od tej decyzji, decyzja stała się ostateczna.
B. M. wystąpiła z wnioskiem o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Prezydenta W. o wymeldowaniu.
W piśmie z dnia 20 lipca 2011 r., wskazała na przesłankę rażącego naruszenia przepisów prawa jako podstawę do stwierdzenia nieważności omawianej decyzji. Podniosła również, że organ bezpodstawnie uznał, iż opuszczenie przedmiotowego lokalu nastąpiło w sposób dobrowolny. Zainteresowana zwróciła również uwagę na swój długotrwały pobyt w szpitalu oraz na fakt pozostawienia w dotychczasowym miejscu zamieszkania wszystkich swoich rzeczy. Za rażące naruszenie prawa uznała również to, iż nikt z urzędników nie skomunikował się z nią osobiście.
Wojewoda [...], po rozpatrzeniu wniosku o stwierdzenie nieważności złożonego przez B. M., decyzją z dnia [...] lipca 2011r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta W. z dnia [...] września 2010 r.
Nie zgadzając się z powyższą decyzją B. M. wniosła odwołanie do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji wskazując, że nie zgadza się ze stanowiskiem Wojewody, a co za tym idzie podtrzymała, iż decyzja Prezydenta W. została wydana z rażącym naruszeniem prawa. W odwołaniu strona wskazała na bezpodstawne wymeldowanie z pobytu stałego z budynku nr [...] przy ul. [...] w W., które spowodowane było ustaleniem, iż strona dobrowolnie opuściła miejsce zamieszkania. Jak podkreśla odwołująca się miejsca pobytu nie opuściła dobrowolnie.
Ponadto w odwołaniu podniesiono, iż przed Sądem Rejonowym [...] toczy się sprawa o przywrócenie posiadania, wszczęta przez zainteresowaną.
Po rozpatrzeniu odwołania B. M. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji swoją decyzją z dnia [...] września 2011r. nr [...] działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2011r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta W. z dnia [...] września 2010 r. o wymeldowaniu.
W uzasadnieniu swojej decyzji organ naczelny wskazał, że zgodnie z art. 156 § 1 pkt. 2 Kpa, organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa.
Decyzja Prezydenta W., o której stwierdzenie nieważności wnosiła B. M., wydana została na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 z poźn. zm.). W dniu wydania decyzji ustawa o ewidencji ludności i dowodach osobistych była ustawą obowiązującą a zatem nie może być mowy o wydaniu decyzji bez podstawy prawnej. Przedmiotowe rozstrzygnięcie Prezydenta W. zostało wydane na podstawie prawa materialnego regulującego kwestie wymeldowania.