Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Kaja Angerman, Sędziowie: Sędzia WSA Wanda Zielińska - Baran (spr.), sędzia del. SO Aleksandra Westra, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 4 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi R.R. na postanowienie Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia [...] czerwca 2020 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/5

Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej postanowieniem z dnia [...] czerwca 2020 r., nr [...], po rozpatrzeniu zażalenia R. R., utrzymał w mocy postanowienie Dyrektora Urzędu Morskiego w [...] z dnia [...] lutego 2020 r., nr [...], o odmowie uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla działek nr [...] obr. [...]. W uzasadnieniu podano, iż pismem z dnia 10 lutego 2020 r. Burmistrz [...] zwrócił się do Dyrektora Urzędu Morskiego w [...], zwanego dalej "DUM", z prośbą o uzgodnienie projektu decyzji o warunkach zabudowy dla działek nr [...] i [...] obr. [...]. W dniu [...] lutego 2020 r. DUM wydał postanowienie o odmowie uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla działek nr [...] i [...] obr. [...], zwanego dalej "projektem decyzji".

W zażaleniu strona wniosła o uchylenie zaskarżonego i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia lub o uchylenie tego postanowienia i uzgodnienie projektu decyzji. Rozpatrując zażalenie organ odwoławczy, na wyjaśnił, iż zgodnie z art. 53 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r. poz. 293, z późn. zm.), decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wydaje się w uzgodnieniu z właściwym dyrektorem urzędu morskiego - w odniesieniu do obszarów pasa technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani. W myśl art. 64 ust. 1 u.p.z.p. wspomniany art. 53 ust. 4 pkt 3 ma odpowiednie zastosowanie do decyzji o warunkach zabudowy. Zgodnie z art. 36 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 2169, z póżn. zm., dalej jako u.o.m.a.m.), pas techniczny stanowi strefę wzajemnego bezpośredniego oddziaływania morza i lądu i jest on obszarem przeznaczonym do utrzymania brzegu w stanie zgodnym z wymogami bezpieczeństwa i ochrony środowiska. Teren planowanego przedsięwzięcia na działkach nr [...] i [...] obr. [...] położony jest na obszarze pasa technicznego. Uzgodnienia dokonuje się w trybie art. 106 k.p.a. Zadaniem DUM, jako organu uzgadniającego, było dokonanie oceny wpływu projektu decyzji na realizację swoich kompetencji stosownie do art. 37 ust. 3 u.o.m.a.m. w związku z art. 36 ust. 2 u.o.m.a.m. oraz obowiązków DUM wynikających z art. 42 oraz innych przepisów szczególnych. W szczególności na podstawie art. 42 u.o.m.a.m do DUM należą m.in. sprawy: budowy, utrzymywania i ochrony umocnień brzegowych, wydm i zalesień ochronnych w pasie technicznym; użytkowania lasów będących własnością Skarbu Państwa położonych w pasie technicznym; nadzoru nad zapewnieniem ochrony przed powodzią od strony wód morskich w tym poprzez budowę, rozbudowę i utrzymywanie budowli hydrotechnicznych oraz umocnień brzegowych w pasie technicznym. Planowana inwestycja jest położona na terenie pasa technicznego. Organ wyjaśnił, że DUM orzekał w granicach przekazanego materiału dowodowego. Informacje będące w posiadaniu DUM oraz te, które są dostępne na publicznych stronach internetowych były wystarczające do podjęcia rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie. Jak słusznie zauważył DUM potwierdzają to również mapy zagrożenia powodzią. Rzędna wody powodziowej dla tego obszaru wynosi 1,69 m n.p.m. Dla przedmiotowych działek dla powodzi o średnim prawdopodobieństwie wystąpienia (1%), głębokość wody powodziowej będzie wynosi od 0,5m do 2,Om. Jest to więc teren zalewowy. Jak słusznie wskazał DUM, według aktualnej ewidencji gruntów i budynków działki nr [...] i [...] obr. [...] nie mają bezpośredniego połączenia z morskimi wodami wewnętrznymi. Linia brzegu morskiego według aktualnej ewidencji biegnie po krawędzi działek [...] i [...] obr. [...]. Organ odwoławczy wskazał, iż w projekcie decyzji nie wskazano terenu przeznaczonego do przekształcenia. Procedura zmiany przebiegu linii brzegowej jest opisana w art. 220 - 224 ustawy z dnia 20 lipca Prawo Wodne (Dz. U. 2020 r. poz. 310, z późn. zm.). Tym samym DUM nie stwierdził, że działki nie mają dostępu do linii brzegowej, jak utrzymuje strona w odwołaniu, a wyłącznie przedstawił aktualny stan opisany w ewidencji gruntów i budynków. Analiza dostępnych publicznych ortofotomap wykazała, że działki [...] oraz [...] faktycznie są w większej części pokryte wodami [...], co dowodzi przesunięcia się linii brzegowej w kierunku lądu, rozumianej jako umowna linia zetknięcia się powierzchni wody z powierzchnią lądu. Przesunięcie linii brzegowej jest dowodem na występowanie erozji w tym rejonie.

Strona 1/5