Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Miron, Sędziowie Sędzia WSA Alina Balicka, asesor WSA Danuta Szydłowska (spr.), Protokolant Artur Dral, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 marca 2008 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Ministra Gospodarki z dnia (...) lutego 2006 r. nr (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia - skargę oddala -
Wyrokiem z dnia 23 czerwca 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie sygn. akt IV SA 1070/03 uchylił decyzję Ministra Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej z dnia (...) lutego 2003 roku i poprzedzającą ją decyzję z dnia (...) stycznia 2003 roku stwierdzającą nieważność zarządzenia Ministra Aprowizacji i Handlu z dnia (...) listopada 1945 roku, (pkt 1) i niestwierdzającą nieważności orzeczenia Nr (...) Ministra Przemysłu i Handlu z dnia (...) maja 1948 roku.
W powołanym wyroku Sąd uznał, iż decyzje te zostały wydane z naruszeniem prawa. W ocenie Sądu organ winien w szczególności rozważyć czy w sprawie zostały spełnione przesłanki z art. 3 ust. 1 lit. A pkt 13 ustawy z dnia 3 stycznia 1946 roku o przejęciu na własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej ( Dz. U. nr 3, poz. 17), zwanej dalej ustawą nacjonalizacyjną. Za nieprawidłowe Sąd uznał stanowisko Ministra Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej, iż przesłanką przejęcia młyna na własność Państwa przewidzianą w cyt. przepisie jest teoretyczna zdolność przemiałowa młyna przekraczająca 15 ton na dobę. W konkluzji Sąd stwierdził, iż przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ winien mieć na uwadze nie teoretyczną a rzeczywistą zdolność przemiałową młyna i pod tym kątem należy przeprowadzić kompleksową ocenę dowodów zebranych w sprawie, w tym także złożoną przez J. S. ekspertyzę prof. K. B., mając na uwadze art. 7 kpa, art. 77 § 1 kpa i art. 80 kpa.
Rozpoznając sprawę po uprawomocnieniu się przywołanego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 23 czerwca 2004 roku Minister Gospodarki decyzją z dnia (...) lutego 2006 roku - po rozpatrzeniu wniosku J. S. o ponowne rozpatrzenie sprawy - utrzymał w mocy decyzję Ministra Gospodarki i Pracy z dnia (...) lipca 2005 roku, którą w pkt I stwierdzono nieważność zarządzenia Ministra Aprowizacji i Handlu z dnia (...) listopada 1945 roku o ustanowieniu przymusowego zarządu państwowego nad przedsiębiorstwem Młyn Automatyczny W. w mieście W. (M.P. z dnia (...).02.1946 r., nr (...), poz. (...)), zaś w pkt II nie stwierdzono nieważności orzeczenia Nr (...) Ministra Przemysłu i Handlu z dnia (...) maja 1948 roku o przejściu przedsiębiorstw na własność Państwa, w części dotyczącej przedsiębiorstwa: Młyn Motorowy, L. S., W., pow. N. (M.P. z dnia (...).06.1948 r., nr (...), poz. (...)).
Organ podkreślił, iż sprawa toczy się w jednym z trybów nadzwyczajnych (w prawie 60 lat po wydaniu orzeczenia w trybie zwykłym), kiedy zupełnie wyjątkowo, wbrew zasadom trwałości decyzji ostatecznych, z enumeratywnie wyliczonych ustawowo przyczyn, można uznać decyzję ostateczną za dotkniętą tak ciężką wadą, iż zachodzi konieczność uznania jej za nieważną. Innymi słowy spór dotyczy tego, czy Minister Przemysłu i Handlu wydając orzeczenie z dnia (...) maja 1948r. dopuścił się naruszenia prawa, które można zakwalifikować jako "rażące naruszenie prawa", o którym mowa w art. 156 § 1 pkt 2 kpa, czy jako "naruszenie prawa".
Organ wskazał, iż przedsiębiorstwo "Młyn Motorowy, L. S., W., pow. N." stanowiło własność L. S. i było zlokalizowane na części nieruchomości pod nazwą "K.", położonej w, W., pow. N., woj. p..