Odnośnie natomiast możliwości lokalizowania tablic reklamowych na terenach, które leżą w pobliżu autostrady, wskazać należy, że istotnie zapisy Umowy Europejskiej o głównych drogach ruchu międzynarodowego (AGR), sporządzonej w Genewie w dniu 15 listopada 1975r., zakazują posadowienia reklam, jednakże wyłącznie przy drogach międzynarodowych. Pkt VII.4 wskazanej umowy stanowi bowiem, że ze względu na bezpieczeństwo i estetykę ustawianie tablic reklamowych przy drogach międzynarodowych jest zakazane. Przenosząc powyższe na realia rozpatrywanej sprawy, wskazać należy, że stosownie do § 4 pkt 3 lit f projektu planu dopuszcza się lokalizację urządzań reklamowych na elewacjach budynków na terenach U/P, 10U, 11U, 12U. Tereny te nie stanowią terenów komunikacji, ani tym bardziej terenu autostrady, ani jakichkolwiek terenów objętych decyzją lokalizacyjną autostrady. Zatem ewentualna odmowa uzgodnienia planu w tym zakresie byłaby uzasadniona, w oparciu o wskazany wyżej przepis umowy, o ile organ wykaże że są to tereny położone "przy drodze międzynarodowej" w rozumieniu tej umowy. W przeciwnym razie brak bowiem powodów uzasadniających odmowę uzgodnienia.
W rozpoznanej sprawie organ jednak takich ustaleń nie poczynił, czym dopuścił się naruszenia przepisów art. 7, 77 kpa w związku z art. 17 pkt. 6 lit b upzp. Ponownie rozpatrując sprawę organ winien zatem uwzględnić ocenę prawną wyrażoną powyżej i dokonać ustaleń co do znaczenia pojęcia "tereny położone przy drodze międzynarodowej" zawartego w Umowie Europejskiej o głównych drogach ruchu międzynarodowego (AGR), określając co należy rozumieć pod tym pojęciem oraz wskazując prawną podstawę przyjętego znaczenia, a następnie ocenić czy tereny oznaczone w projekcie planu symbolami U/P, 10U, 11U, 12U, stanowią tereny położone przy drodze międzynarodowej w znaczeniu umowy międzynarodowej i w związku z tym czy objęte są wyrażonym tam zakazem.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 145 §1 pkt 1 lit. a i c p.p.s.a należało orzec jak w sentencji wyroku. O kosztach postępowania (pkt. 2 wyroku) orzeczono na podstawie art. 200 ww. ustawy.