Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Energii w przedmiocie negatywnego zaopiniowania wniosku o wydanie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tomasz Wykowski Sędziowie sędzia WSA Alina Balicka sędzia WSA Anita Wielopolska (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 27 marca 2018 r. sprawy ze skargi B. S.A. S.K.A. z siedzibą w G. na postanowienie Ministra Energii z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie negatywnego zaopiniowania wniosku o wydanie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp 1. uchyla zaskarżone postanowienie i utrzymane nim w mocy postanowienie Ministra Energii z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Energii na rzecz skarżącej B. S.A. S.K.A. z siedzibą w G. kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6137 Ochrona środowiska morskiego
Inne orzeczenia z hasłem:
Ochrona środowiska
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Energii
Uzasadnienie strona 1/7

Zaskarżonym do Sądu postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2017 r., znak: [...] Minister Energii, po rozpatrzeniu wniosku inwestora Spółki [...] S.A. Spółka Komandytowo-Akcyjna z siedzibą w G. o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej postanowieniem Ministra Energii z dnia [...] lutego 2017 r., znak: [...], dotyczącej wniosku o wydanie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich dla przedsięwzięcia: "[...]" - utrzymał ww swoje postanowienie w mocy.

W sprawie ustalono następujący stan faktyczny.

Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej zwrócił się do Ministra Energii o zaopiniowanie wniosku inwestora Spółki [...] S.A. Spółka Komandytowo-Akcyjna z siedzibą w G., o wydanie ww pozwolenia zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej.

Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2016 r., znak: [...], Minister Energii zaopiniował pozytywnie wniosek ww Spółki.

Pismem z dnia 26 września 2016 roku Skarżąca wystąpiła do Ministra Energii z wnioskiem o sprostowanie ww postanowienia w zakresie nazwy wnioskodawcy tj. poprawnej: [...] S.A. Spółka Komandytowo-Akcyjna z siedzibą w G. jak i aktualnego adresu Spółki tj. ul. [...], jednocześnie wskazując, iż uwzględnienie zmian zakresu przedsięwzięcia (parametrów technicznych), które zostały zgłoszone przy piśmie z dnia 24 listopada 2015 roku skierowanym do Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej.

Minister Energii z uwagi na powyższe, wystąpił do Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej o przekazanie mu kompletnego wniosku Skarżącej Spółki, uwzględniającego zmiany w jego treści, a o których to zmianach Minister Energii powziął wiedzę z urzędu, analizując ww wniosek Strony z dnia 26 września 2016 r. o sprostowanie oczywistej pomyłki w postanowieniu Ministra Energii z dnia [...] sierpnia 2016 r.

Pismem z dnia 17 stycznia 2017 roku Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej zwrócił się z kolei do Ministra Energii z wnioskiem o wskazanie czy zmiany przedstawione przez Inwestora w piśmie z dnia 25 listopada 2015 roku (zmiana wniosku) powodują konieczność ponownego zaopiniowanie wniosku Skarżącej, biorąc pod uwagę przepis art. 23 ust. 3 i 4 ww ustawy w zakresie właściwości MInistra Energii.

W odpowiedzi na powyższe, Minister Energii postanowieniem z dnia 2 lutego 2017 r. negatywnie zaopiniował wniosek Inwestora o wydanie ww pozwolenia. W uzasadnieniu wskazał, iż celem planowanego przedsięwzięcia jest wytwarzanie energii elektrycznej, która będzie poprzez system podmorskich kabli energetycznych i stacji transformatorowych wprowadzona do Krajowego Systemu Elektroenergetycznego lub do Międzynarodowego Systemu Elektroenergetycznego. Cel ten miałby być zrealizowany poprzez budowę i eksploatację zespołu morskich farm wiatrowych o maksymalnej łącznej mocy 959,0 MW oraz budowę infrastruktury technicznej, zlokalizowanej na Morzu [...]. Inwestor we wniosku natomiast nie określił ani minimalnej ani maksymalnej odległości pomiędzy turbinami wiatrowymi, maksymalnej średnicy wirnika turbiny wiatrowej, minimalnej średnicy turbiny wiatrowej, a także nie określił, w jaki sposób zrealizowany zostanie system połączeń wewnętrznych oraz nie określił długości kabli. W ocenie Ministra brak określenia parametrów technicznych i długości połączeń wewnętrznych (kabli), w tym także odległości pomiędzy turbinami wiatrowymi i średnicy wirników turbin wiatrowych, stanowi istotny argument przemawiający za negatywną opinią wniosku, tym bardziej co podkreślił, nie ma gwarancji przyłączenia inwestycji do Krajowego Systemu Elektroenergetycznego (dalej "KSE"). Nadto jak wskazał, wahania związane z dużą nadpodażą energii elektrycznej pochodzącej z farm wiatrowych utrudniają funkcjonowanie KSE. Wysoka produkcja z turbin wiatrowych powoduje konieczność nie tylko ograniczania wytwarzania konwencjonalnego, ale wręcz wstrzymania pracy całych bloków energetycznych przedsiębiorstw energetycznych wykorzystujących inne źródła energii, w tym także energii odnawialnej (np. stabilne źródła wykorzystujące biomasę, biogaz rolniczy). Problemy powyższe są pogłębiane także z powodu braku dostatecznej infrastruktury przesyłowej w szczególności na północy Polski, co w opinii Ministra Energii, z uwagi na możliwość użytkowania zespołu blisko 180 turbin wiatrowych maksymalnej mocy 959,0 MW, znacząco wpłynie na bezpieczeństwo energetyczne tej części kraju oraz naruszy interes gospodarczy

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6137 Ochrona środowiska morskiego
Inne orzeczenia z hasłem:
Ochrona środowiska
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Energii